Polish

edit

Etymology

edit

From po- +‎ łaszczyć.

Pronunciation

edit

Verb

edit

połaszczyć pf (imperfective łaszczyć)

  1. (reflexive with się, colloquial) to covet, to help oneself [+ na (accusative) = to something]
    Synonyms: połakomić się, połasić się, złasić się

Conjugation

edit
Conjugation of połaszczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive połaszczyć
future tense 1st połaszczę połaszczymy
2nd połaszczysz połaszczycie
3rd połaszczy połaszczą
impersonal połaszczy się
past tense 1st połaszczyłem,
-(e)m połaszczył
połaszczyłam,
-(e)m połaszczyła
połaszczyłom,
-(e)m połaszczyło
połaszczyliśmy,
-(e)śmy połaszczyli
połaszczyłyśmy,
-(e)śmy połaszczyły
2nd połaszczyłeś,
-(e)ś połaszczył
połaszczyłaś,
-(e)ś połaszczyła
połaszczyłoś,
-(e)ś połaszczyło
połaszczyliście,
-(e)ście połaszczyli
połaszczyłyście,
-(e)ście połaszczyły
3rd połaszczył połaszczyła połaszczyło połaszczyli połaszczyły
impersonal połaszczono
conditional 1st połaszczyłbym,
bym połaszczył
połaszczyłabym,
bym połaszczyła
połaszczyłobym,
bym połaszczyło
połaszczylibyśmy,
byśmy połaszczyli
połaszczyłybyśmy,
byśmy połaszczyły
2nd połaszczyłbyś,
byś połaszczył
połaszczyłabyś,
byś połaszczyła
połaszczyłobyś,
byś połaszczyło
połaszczylibyście,
byście połaszczyli
połaszczyłybyście,
byście połaszczyły
3rd połaszczyłby,
by połaszczył
połaszczyłaby,
by połaszczyła
połaszczyłoby,
by połaszczyło
połaszczyliby,
by połaszczyli
połaszczyłyby,
by połaszczyły
impersonal połaszczono by
imperative 1st niech połaszczę połaszczmy
2nd połaszcz połaszczcie
3rd niech połaszczy niech połaszczą
anterior adverbial participle połaszczywszy
verbal noun połaszczenie
edit
adjective
noun

Further reading

edit
  • połaszczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • połaszczyć in Polish dictionaries at PWN