pobić

Polish

Etymology

From po- +‎ bić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔbit͡ɕ
• Syllabification: po‧bić

Noun

pobić

1. genitive plural of pobicie

Verb

pobić pf (imperfective pobijać)

1. (transitive) to beat up
2. (transitive) to defeat
3. (transitive, informal) to recess (to make a recess in)
4. (reflexive with się) to have a fight

Conjugation

Conjugation of pobić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pobić
future tense	1st	pobiję			pobijemy
	2nd	pobijesz			pobijecie
	3rd	pobije			pobiją
	impersonal	pobije się
past tense	1st	pobiłem, -(e)m pobił	pobiłam, -(e)m pobiła	pobiłom, -(e)m pobiło	pobiliśmy, -(e)śmy pobili	pobiłyśmy, -(e)śmy pobiły
	2nd	pobiłeś, -(e)ś pobił	pobiłaś, -(e)ś pobiła	pobiłoś, -(e)ś pobiło	pobiliście, -(e)ście pobili	pobiłyście, -(e)ście pobiły
	3rd	pobił	pobiła	pobiło	pobili	pobiły
	impersonal	pobito
conditional	1st	pobiłbym, bym pobił	pobiłabym, bym pobiła	pobiłobym, bym pobiło	pobilibyśmy, byśmy pobili	pobiłybyśmy, byśmy pobiły
	2nd	pobiłbyś, byś pobił	pobiłabyś, byś pobiła	pobiłobyś, byś pobiło	pobilibyście, byście pobili	pobiłybyście, byście pobiły
	3rd	pobiłby, by pobił	pobiłaby, by pobiła	pobiłoby, by pobiło	pobiliby, by pobili	pobiłyby, by pobiły
	impersonal	pobito by
imperative	1st	niech pobiję			pobijmy
	2nd	pobij			pobijcie
	3rd	niech pobije			niech pobiją
passive adjectival participle		pobity	pobita	pobite	pobici	pobite
anterior adverbial participle		pobiwszy
verbal noun		pobicie

Derived terms

noun

• pobicie

 

Further reading

• pobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pobić in Polish dictionaries at PWN