Polish

edit

Etymology

edit

From po- +‎ dumać.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /pɔˈdu.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -umat͡ɕ
  • Syllabification: po‧du‧mać

Verb

edit

podumać pf

  1. (intransitive) to ponder, to muse [+ nad (instrumental) = on/over something]

Conjugation

edit
Conjugation of podumać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podumać
future tense 1st podumam podumamy
2nd podumasz podumacie
3rd poduma podumają
impersonal poduma się
past tense 1st podumałem,
-(e)m podumał
podumałam,
-(e)m podumała
podumałom,
-(e)m podumało
podumaliśmy,
-(e)śmy podumali
podumałyśmy,
-(e)śmy podumały
2nd podumałeś,
-(e)ś podumał
podumałaś,
-(e)ś podumała
podumałoś,
-(e)ś podumało
podumaliście,
-(e)ście podumali
podumałyście,
-(e)ście podumały
3rd podumał podumała podumało podumali podumały
impersonal podumano
conditional 1st podumałbym,
bym podumał
podumałabym,
bym podumała
podumałobym,
bym podumało
podumalibyśmy,
byśmy podumali
podumałybyśmy,
byśmy podumały
2nd podumałbyś,
byś podumał
podumałabyś,
byś podumała
podumałobyś,
byś podumało
podumalibyście,
byście podumali
podumałybyście,
byście podumały
3rd podumałby,
by podumał
podumałaby,
by podumała
podumałoby,
by podumało
podumaliby,
by podumali
podumałyby,
by podumały
impersonal podumano by
imperative 1st niech podumam podumajmy
2nd podumaj podumajcie
3rd niech poduma niech podumają
anterior adverbial participle podumawszy
verbal noun podumanie

Further reading

edit
  • podumać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podumać in Polish dictionaries at PWN