polubić

Polish

Etymology

From po- +‎ lubić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈlu.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: po‧lu‧bić

Verb

polubić pf

1. (transitive) to take to, to take a liking to, to take a shine to, to come to like

Conjugation

Conjugation of polubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		polubić
future tense	1st	polubię			polubimy
	2nd	polubisz			polubicie
	3rd	polubi			polubią
	impersonal	polubi się
past tense	1st	polubiłem, -(e)m polubił	polubiłam, -(e)m polubiła	polubiłom, -(e)m polubiło	polubiliśmy, -(e)śmy polubili	polubiłyśmy, -(e)śmy polubiły
	2nd	polubiłeś, -(e)ś polubił	polubiłaś, -(e)ś polubiła	polubiłoś, -(e)ś polubiło	polubiliście, -(e)ście polubili	polubiłyście, -(e)ście polubiły
	3rd	polubił	polubiła	polubiło	polubili	polubiły
	impersonal	polubiono
conditional	1st	polubiłbym, bym polubił	polubiłabym, bym polubiła	polubiłobym, bym polubiło	polubilibyśmy, byśmy polubili	polubiłybyśmy, byśmy polubiły
	2nd	polubiłbyś, byś polubił	polubiłabyś, byś polubiła	polubiłobyś, byś polubiło	polubilibyście, byście polubili	polubiłybyście, byście polubiły
	3rd	polubiłby, by polubił	polubiłaby, by polubiła	polubiłoby, by polubiło	polubiliby, by polubili	polubiłyby, by polubiły
	impersonal	polubiono by
imperative	1st	niech polubię			polubmy
	2nd	polub			polubcie
	3rd	niech polubi			niech polubią
passive adjectival participle		polubiony	polubiona	polubione	polubieni	polubione
anterior adverbial participle		polubiwszy
verbal noun		polubienie

Further reading

• polubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• polubić in Polish dictionaries at PWN