pomacać

Polish

Etymology

From po- +‎ macać.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈma.t͡sat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡sat͡ɕ
• Syllabification: po‧ma‧cać

Verb

pomacać pf (imperfective macać)

1. (transitive) to paw, to grope, to feel up

Conjugation

Conjugation of pomacać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pomacać
future tense	1st	pomacam			pomacamy
	2nd	pomacasz			pomacacie
	3rd	pomaca			pomacają
	impersonal	pomaca się
past tense	1st	pomacałem, -(e)m pomacał	pomacałam, -(e)m pomacała	pomacałom, -(e)m pomacało	pomacaliśmy, -(e)śmy pomacali	pomacałyśmy, -(e)śmy pomacały
	2nd	pomacałeś, -(e)ś pomacał	pomacałaś, -(e)ś pomacała	pomacałoś, -(e)ś pomacało	pomacaliście, -(e)ście pomacali	pomacałyście, -(e)ście pomacały
	3rd	pomacał	pomacała	pomacało	pomacali	pomacały
	impersonal	pomacano
conditional	1st	pomacałbym, bym pomacał	pomacałabym, bym pomacała	pomacałobym, bym pomacało	pomacalibyśmy, byśmy pomacali	pomacałybyśmy, byśmy pomacały
	2nd	pomacałbyś, byś pomacał	pomacałabyś, byś pomacała	pomacałobyś, byś pomacało	pomacalibyście, byście pomacali	pomacałybyście, byście pomacały
	3rd	pomacałby, by pomacał	pomacałaby, by pomacała	pomacałoby, by pomacało	pomacaliby, by pomacali	pomacałyby, by pomacały
	impersonal	pomacano by
imperative	1st	niech pomacam			pomacajmy
	2nd	pomacaj			pomacajcie
	3rd	niech pomaca			niech pomacają
passive adjectival participle		pomacany	pomacana	pomacane	pomacani	pomacane
anterior adverbial participle		pomacawszy
verbal noun		pomacanie

Further reading

• pomacać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomacać in Polish dictionaries at PWN