powić

Polish

Etymology

From po- +‎ wić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvit͡ɕ
• Syllabification: po‧wić

Verb

powić pf (imperfective powijać)

1. (transitive, literary) to give birth

   Synonym: urodzić

2. (transitive, obsolete) to wrap

   Synonym: owinąć

Conjugation

Conjugation of powić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		powić
future tense	1st	powiję			powijemy
	2nd	powijesz			powijecie
	3rd	powije			powiją
	impersonal	powije się
past tense	1st	powiłem, -(e)m powił	powiłam, -(e)m powiła	powiłom, -(e)m powiło	powiliśmy, -(e)śmy powili	powiłyśmy, -(e)śmy powiły
	2nd	powiłeś, -(e)ś powił	powiłaś, -(e)ś powiła	powiłoś, -(e)ś powiło	powiliście, -(e)ście powili	powiłyście, -(e)ście powiły
	3rd	powił	powiła	powiło	powili	powiły
	impersonal	powito
conditional	1st	powiłbym, bym powił	powiłabym, bym powiła	powiłobym, bym powiło	powilibyśmy, byśmy powili	powiłybyśmy, byśmy powiły
	2nd	powiłbyś, byś powił	powiłabyś, byś powiła	powiłobyś, byś powiło	powilibyście, byście powili	powiłybyście, byście powiły
	3rd	powiłby, by powił	powiłaby, by powiła	powiłoby, by powiło	powiliby, by powili	powiłyby, by powiły
	impersonal	powito by
imperative	1st	niech powiję			powijmy
	2nd	powij			powijcie
	3rd	niech powije			niech powiją
passive adjectival participle		powity	powita	powite	powici	powite
anterior adverbial participle		powiwszy
verbal noun		powicie

Derived terms

noun

• powidło

 

verbs

• spowić
• spowijać

 

Further reading

• powić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• powić in Polish dictionaries at PWN