wić

See also: wic and WIC

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕ
• Syllabification: wić
• Homophone: widź

Etymology 1

Inherited from Old Polish wić, from Proto-Slavic *viti (stem *vьj-).

Verb

wić impf (frequentative (Middle Polish) wijać)

1. (transitive) to plait
2. (reflexive with się) to writhe, wriggle

Conjugation

Conjugation of wić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wić
present tense	1st	wiję			wijemy
	2nd	wijesz			wijecie
	3rd	wije			wiją
	impersonal	wije się
past tense	1st	wiłem, -(e)m wił	wiłam, -(e)m wiła	wiłom, -(e)m wiło	wiliśmy, -(e)śmy wili	wiłyśmy, -(e)śmy wiły
	2nd	wiłeś, -(e)ś wił	wiłaś, -(e)ś wiła	wiłoś, -(e)ś wiło	wiliście, -(e)ście wili	wiłyście, -(e)ście wiły
	3rd	wił	wiła	wiło	wili	wiły
	impersonal	wito
future tense	1st	będę wił, będę wić	będę wiła, będę wić	będę wiło, będę wić	będziemy wili, będziemy wić	będziemy wiły, będziemy wić
	2nd	będziesz wił, będziesz wić	będziesz wiła, będziesz wić	będziesz wiło, będziesz wić	będziecie wili, będziecie wić	będziecie wiły, będziecie wić
	3rd	będzie wił, będzie wić	będzie wiła, będzie wić	będzie wiło, będzie wić	będą wili, będą wić	będą wiły, będą wić
	impersonal	będzie wić się
conditional	1st	wiłbym, bym wił	wiłabym, bym wiła	wiłobym, bym wiło	wilibyśmy, byśmy wili	wiłybyśmy, byśmy wiły
	2nd	wiłbyś, byś wił	wiłabyś, byś wiła	wiłobyś, byś wiło	wilibyście, byście wili	wiłybyście, byście wiły
	3rd	wiłby, by wił	wiłaby, by wiła	wiłoby, by wiło	wiliby, by wili	wiłyby, by wiły
	impersonal	wito by
imperative	1st	niech wiję			wijmy
	2nd	wij			wijcie
	3rd	niech wije			niech wiją
active adjectival participle		wijący	wijąca	wijące	wijący	wijące
passive adjectival participle		wity	wita	wite	wici	wite
contemporary adverbial participle		wijąc
verbal noun		wicie

Etymology 2

Inherited from Old Polish wić, from Proto-Slavic *vitь. Cognate with English withe.

Noun

wić f (diminutive witka)

1. twig, osier
2. (cytology) flagellum

Declension

Declension of wić

	singular	plural
nominative	wić	wici
genitive	wici	wici
dative	wici	wiciom
accusative	wić	wici
instrumental	wicią	wiciami
locative	wici	wiciach
vocative	wici	wici

Further reading

• wić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wić in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *viti.

Verb

wić impf

1. to wind, wrap, bind

Conjugation

Conjugation of wić (imperfective)

	person	singular	dual		plural
			virile	nonvirile
infinitive		wić
transgressive		wijo
present tense	1st	wiju	wijemoj		wijemy
	2nd	wiješ	wijetaj	wijetej	wijeće
	3rd	wije	wijetaj	wijetej	wija
past tense	1st	wijach	wijachmoj		wijachmy
	2nd	wiješe	wiještaj	wiještej	wiješće
	3rd	wiješe	wiještaj	wiještej	wijachu
imperative	1st	—	wijmoj		wijmy
	2nd	wij	wijtaj	wijtej	wijće
	3rd	wij	—
past active participle		wijacy
past passive participle		wity
ł-form		wił
verbal noun		wiće