przemaczać
Polish edit
Etymology edit
From przemoczyć + -ać. First attested in 1571.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /pʂɛˈma.t͡ʂat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pʂɛˈmɒ.t͡ʂat͡ɕ/, /pr̝ɛˈmɒ.t͡ʂat͡ɕ/, /pʂɛˈma.t͡ʂat͡ɕ/, /pr̝ɛˈma.t͡ʂat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -at͡ʂat͡ɕ
- Syllabification: prze‧ma‧czać
Verb edit
przemaczać impf (perfective przemoczyć)
- (transitive) to soak (to immerse in liquid to the point of saturation or thorough permeation)
- (reflexive with się) to soak (to be saturated with liquid by being immersed in it)
Conjugation edit
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przemaczać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- przemaczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przemaczać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przemaczać”, in Słownik języka polskiego[1]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przemaczać”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 130
- przemaczać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego