przycierać
Polish
editEtymology
editFrom przytrzeć + -ać. First attested in the 16th century.[1] Compare Kashubian przëcerac and Russian притира́ть (pritirátʹ).
Pronunciation
edit- (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /pr̝ɨˈt͡ɕɛrat͡ɕ/, (17th–18th c.) /pʂɨˈt͡ɕɛrat͡ɕ/
- Rhymes: -ɛrat͡ɕ
- Syllabification: przy‧cie‧rać
Verb
editprzycierać impf (perfective przytrzeć)
- (transitive) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or cause damage) [with accusative] or [with instrumental ‘what’] or [with o (+ accusative) ‘against what’]
- (transitive, obsolete) to attack
- Synonym: atakować
- (intransitive, obsolete) to arrive
- Synonym: docierać
- (reflexive with się) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or be damaged) [with o (+ accusative) ‘against what’]
Conjugation
editReferences
edit- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przycierać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
edit- przycierać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przycierać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przycierać”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przycierać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przycierać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 272