rella

See also: Rella

Catalan

Etymology

Inherited from Latin rēgula. Doublet of regla.

Pronunciation

• IPA^(key): (Central) [ˈrɛ.ʎə]
• IPA^(key): (Balearic) [ˈrə.ʎə]
• IPA^(key): (Valencia) [ˈre.ʎa]

Noun

rella f (plural relles)

1. plowshare

Further reading

• “rella” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
• “rella”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
• “rella” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
• “rella” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

Galician

Ploughing (a re-enactment)

Etymology

From Old Galician-Portuguese, from Latin rēgula. Cognate with Portuguese relha, Spanish reja and Catalan rella.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈreʎa̝/

Noun

rella f (plural rellas)

1. plowshare

   Synonyms: ferro, palmela

2. wooden or iron peg which internally connects the parts of a traditional cart wheel

References

• Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “rella”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: ILG
• “rella” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
• “rella” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
• “rella” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛtla/
• Rhymes: -ɛtla

Etymology 1

Noun

rella f (genitive singular rellu, no plural)

1. nagging, pestering

   Synonyms: nauð, nudd, kvabb, þrábeiðni, juð, suð, rell

Declension

declension of rella

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rella	rellan	rellur	rellurnar
accusative	rellu	relluna	rellur	rellurnar
dative	rellu	rellunni	rellum	rellunum
genitive	rellu	rellunnar	rella	rellanna

Derived terms

• relluskjóða (“nagger, pesterer”)

Verb

rella (weak verb, third-person singular past indicative rellaði, supine rellað)

1. (intransitive) to nag, to pester

   Synonyms: nauða í, kvabba, þrábiðja, suða, juða

Conjugation

rella — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rella
supine (sagnbót)		rellað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rellandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rella	við rellum	present (nútíð)	ég relli	við rellum
	þú rellar	þið rellið		þú rellir	þið rellið
	hann, hún, það rellar	þeir, þær, þau rella		hann, hún, það relli	þeir, þær, þau relli
past (þátíð)	ég rellaði	við relluðum	past (þátíð)	ég rellaði	við relluðum
	þú rellaðir	þið relluðuð		þú rellaðir	þið relluðuð
	hann, hún, það rellaði	þeir, þær, þau relluðu		hann, hún, það rellaði	þeir, þær, þau relluðu
imperative (boðháttur)	rella (þú)	rellið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rellaðu	relliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rellast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rellast
supine (sagnbót)		rellast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rellandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rellast	við rellumst	present (nútíð)	ég rellist	við rellumst
	þú rellast	þið rellist		þú rellist	þið rellist
	hann, hún, það rellast	þeir, þær, þau rellast		hann, hún, það rellist	þeir, þær, þau rellist
past (þátíð)	ég rellaðist	við relluðumst	past (þátíð)	ég rellaðist	við relluðumst
	þú rellaðist	þið relluðust		þú rellaðist	þið relluðust
	hann, hún, það rellaðist	þeir, þær, þau relluðust		hann, hún, það rellaðist	þeir, þær, þau relluðust
imperative (boðháttur)	rellast (þú)	rellist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rellastu	rellisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rellaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rellaður	relluð	rellað		rellaðir	rellaðar	relluð
accusative (þolfall)	rellaðan	rellaða	rellað		rellaða	rellaðar	relluð
dative (þágufall)	relluðum	rellaðri	relluðu		relluðum	relluðum	relluðum
genitive (eignarfall)	rellaðs	rellaðrar	rellaðs		rellaðra	rellaðra	rellaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rellaði	rellaða	rellaða		relluðu	relluðu	relluðu
accusative (þolfall)	rellaða	relluðu	rellaða		relluðu	relluðu	relluðu
dative (þágufall)	rellaða	relluðu	rellaða		relluðu	relluðu	relluðu
genitive (eignarfall)	rellaða	relluðu	rellaða		relluðu	relluðu	relluðu

Derived terms

• rell (“nagging, pestering”)

Etymology 2

Noun

rella f (genitive singular rellu, nominative plural rellur)

1. pinwheel
2. small aeroplane

Declension

declension of rella

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rella	rellan	rellur	rellurnar
accusative	rellu	relluna	rellur	rellurnar
dative	rellu	rellunni	rellum	rellunum
genitive	rellu	rellunnar	rella/rellna	rellanna/rellnanna