rozpowiedzenie

Old Polish

From rozpowiedzieć +‎ -enie. First attested in the end of the 14th century.

rozpowiedzenie n

(attested in Lesser Poland) lecture, explanation
- 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 118, 130:
  Rospowedzene (declaratio) slow twogych oswecza[yø] y rozum day[e] malutkym
  [Rozpowiedzenie (declaratio) słow twojich oświecaje i rozum daj[e] malutkim]

verbs

B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozpowiedzenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

rozpowiedzenie n

Declension of rozpowiedzenie

rozpowiedzenie in Polish dictionaries at PWN
Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozpowiedzenie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Aleksander Zdanowicz (1861) “rozpowiedzenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozpowiedzenie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 676
rozpowiedzenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego