Polish

edit

Etymology

edit

From roz- +‎ rzedzić.

Pronunciation

edit

Verb

edit

rozrzedzić pf (imperfective rozrzedzać)

  1. (transitive) to thin out, to rarefy, to dilute
  2. (reflexive with się) to become diluted, thinned out, or rarefied

Conjugation

edit
Conjugation of rozrzedzić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozrzedzić
future tense 1st rozrzedzę rozrzedzimy
2nd rozrzedzisz rozrzedzicie
3rd rozrzedzi rozrzedzą
impersonal rozrzedzi się
past tense 1st rozrzedziłem,
-(e)m rozrzedził
rozrzedziłam,
-(e)m rozrzedziła
rozrzedziłom,
-(e)m rozrzedziło
rozrzedziliśmy,
-(e)śmy rozrzedzili
rozrzedziłyśmy,
-(e)śmy rozrzedziły
2nd rozrzedziłeś,
-(e)ś rozrzedził
rozrzedziłaś,
-(e)ś rozrzedziła
rozrzedziłoś,
-(e)ś rozrzedziło
rozrzedziliście,
-(e)ście rozrzedzili
rozrzedziłyście,
-(e)ście rozrzedziły
3rd rozrzedził rozrzedziła rozrzedziło rozrzedzili rozrzedziły
impersonal rozrzedzono
conditional 1st rozrzedziłbym,
bym rozrzedził
rozrzedziłabym,
bym rozrzedziła
rozrzedziłobym,
bym rozrzedziło
rozrzedzilibyśmy,
byśmy rozrzedzili
rozrzedziłybyśmy,
byśmy rozrzedziły
2nd rozrzedziłbyś,
byś rozrzedził
rozrzedziłabyś,
byś rozrzedziła
rozrzedziłobyś,
byś rozrzedziło
rozrzedzilibyście,
byście rozrzedzili
rozrzedziłybyście,
byście rozrzedziły
3rd rozrzedziłby,
by rozrzedził
rozrzedziłaby,
by rozrzedziła
rozrzedziłoby,
by rozrzedziło
rozrzedziliby,
by rozrzedzili
rozrzedziłyby,
by rozrzedziły
impersonal rozrzedzono by
imperative 1st niech rozrzedzę rozrzedźmy
2nd rozrzedź rozrzedźcie
3rd niech rozrzedzi niech rozrzedzą
passive adjectival participle rozrzedzony rozrzedzona rozrzedzone rozrzedzeni rozrzedzone
anterior adverbial participle rozrzedziwszy
verbal noun rozrzedzenie

Further reading

edit
  • rozrzedzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozrzedzić in Polish dictionaries at PWN