sabbelen

Dutch

Etymology

Variant of earlier zabberen, equivalent to zabben +‎ -elen. The change from initial z to s is irregular.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɑbələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sab‧be‧len
• Rhymes: -ɑbələn

Verb

sabbelen

1. (intransitive) to suck

Inflection

Conjugation of sabbelen (weak)
infinitive	sabbelen
past singular	sabbelde
past participle	gesabbeld
infinitive	sabbelen
gerund	sabbelen n
	present tense	past tense
1st person singular	sabbel	sabbelde
2nd person sing. (jij)	sabbelt, sabbel2	sabbelde
2nd person sing. (u)	sabbelt	sabbelde
2nd person sing. (gij)	sabbelt	sabbelde
3rd person singular	sabbelt	sabbelde
plural	sabbelen	sabbelden
subjunctive sing.1	sabbele	sabbelde
subjunctive plur.1	sabbelen	sabbelden
imperative sing.	sabbel
imperative plur.1	sabbelt
participles	sabbelend	gesabbeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• besabbelen