skælla
See also: skälla
Old Swedish edit
Etymology 1 edit
From Old Norse skella, from Proto-Germanic *skellaną.
Verb edit
skælla
Conjugation edit
Conjugation of skælla (strong)
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | skælla | — | |||
participle | skællandi, skællande | skullin | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | skæller | skælli, skælle | — | skal | skulli, skulle |
þū | skæller | skælli, skælle | skæll | skalt | skulli, skulle |
han | skæller | skælli, skælle | — | skal | skulli, skulle |
vīr | skællum, skællom | skællum, skællom | skællum, skællom | skullum, skullom | skullum, skullom |
īr | skællin | skællin | skællin | skullin | skullin |
þēr | skælla | skællin | — | skullu, skullo | skullin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | — | — | — | — | — |
þū | — | — | — | — | — |
han | — | — | — | — | — |
vīr | — | — | — | — | — |
īr | — | — | — | — | — |
þēr | — | — | — | — | — |
Descendants edit
- Swedish: skälla
Etymology 2 edit
From Old Norse skella, from Proto-Germanic *skallijaną.
Verb edit
skælla
Conjugation edit
Conjugation of skælla (weak)
Descendants edit
- Swedish: skälla