skora

See also: Appendix:Variations of "skora"

Icelandic

Etymology

From Old Norse skora, from Proto-Germanic *skurǭ (“incision; tear; rift”), which is related to *skeraną (“to cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskɔːra/
• Rhymes: -ɔːra

Verb

skora (weak verb, third-person singular past indicative skoraði, supine skorað)

1. (transitive, with accusative) to score, to notch
2. (intransitive or transitive, with accusative) to score (e.g. a goal)

Conjugation

skora — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skora
supine (sagnbót)		skorað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skorandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skora	við skorum	present (nútíð)	ég skori	við skorum
	þú skorar	þið skorið		þú skorir	þið skorið
	hann, hún, það skorar	þeir, þær, þau skora		hann, hún, það skori	þeir, þær, þau skori
past (þátíð)	ég skoraði	við skoruðum	past (þátíð)	ég skoraði	við skoruðum
	þú skoraðir	þið skoruðuð		þú skoraðir	þið skoruðuð
	hann, hún, það skoraði	þeir, þær, þau skoruðu		hann, hún, það skoraði	þeir, þær, þau skoruðu
imperative (boðháttur)	skora (þú)	skorið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skoraðu	skoriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skorast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skorast
supine (sagnbót)		skorast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skorandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skorast	við skorumst	present (nútíð)	ég skorist	við skorumst
	þú skorast	þið skorist		þú skorist	þið skorist
	hann, hún, það skorast	þeir, þær, þau skorast		hann, hún, það skorist	þeir, þær, þau skorist
past (þátíð)	ég skoraðist	við skoruðumst	past (þátíð)	ég skoraðist	við skoruðumst
	þú skoraðist	þið skoruðust		þú skoraðist	þið skoruðust
	hann, hún, það skoraðist	þeir, þær, þau skoruðust		hann, hún, það skoraðist	þeir, þær, þau skoruðust
imperative (boðháttur)	skorast (þú)	skorist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skorastu	skoristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skoraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skoraður	skoruð	skorað		skoraðir	skoraðar	skoruð
accusative (þolfall)	skoraðan	skoraða	skorað		skoraða	skoraðar	skoruð
dative (þágufall)	skoruðum	skoraðri	skoruðu		skoruðum	skoruðum	skoruðum
genitive (eignarfall)	skoraðs	skoraðrar	skoraðs		skoraðra	skoraðra	skoraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skoraði	skoraða	skoraða		skoruðu	skoruðu	skoruðu
accusative (þolfall)	skoraða	skoruðu	skoraða		skoruðu	skoruðu	skoruðu
dative (þágufall)	skoraða	skoruðu	skoraða		skoruðu	skoruðu	skoruðu
genitive (eignarfall)	skoraða	skoruðu	skoraða		skoruðu	skoruðu	skoruðu

Noun

skora f (genitive singular skoru, nominative plural skorur)

1. notch, groove
2. crack, cleft

   Synonyms: rauf, rifa

Declension

declension of skora

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skora	skoran	skorur	skorurnar
accusative	skoru	skoruna	skorur	skorurnar
dative	skoru	skorunni	skorum	skorunum
genitive	skoru	skorunnar	skora	skoranna

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskɔ.ra/
• Rhymes: -ɔra
• Syllabification: sko‧ra

Adjective

skora

1. feminine nominative/vocative singular of skory

Upper Sorbian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *skorà.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskɔʀa/
• Rhymes: -ɔʀa
• Hyphenation: sko‧ra
• Syllabification: sko‧ra

Noun

skora f

1. (botany) bark (set of peripheral layers covering stems, fruits, tubers, bulbs, seeds, etc.)
2. crust (more or less consistent and thick layer that forms on or around the surface of a body)

Declension

Declension of skora (feminine hard stem)

	singular	dual	plural
nominative	skora	skorje	skory
genitive	skory	skorow	skorow
dative	skorje	skoromaj	skoram
accusative	skoru	skorje	skory
instrumental	skoru	skoromaj	skorami
locative	skorje	skoromaj	skorach
vocative	skora	skorje	skory

References

• “skora” in Soblex