skusić

Polish

Etymology

From s- +‎ kusić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsku.ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uɕit͡ɕ
• Syllabification: sku‧sić

Verb

skusić pf (imperfective kusić)

1. (transitive) to tempt, to lure

Conjugation

Conjugation of skusić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skusić
future tense	1st	skuszę			skusimy
	2nd	skusisz			skusicie
	3rd	skusi			skuszą
	impersonal	skusi się
past tense	1st	skusiłem, -(e)m skusił	skusiłam, -(e)m skusiła	skusiłom, -(e)m skusiło	skusiliśmy, -(e)śmy skusili	skusiłyśmy, -(e)śmy skusiły
	2nd	skusiłeś, -(e)ś skusił	skusiłaś, -(e)ś skusiła	skusiłoś, -(e)ś skusiło	skusiliście, -(e)ście skusili	skusiłyście, -(e)ście skusiły
	3rd	skusił	skusiła	skusiło	skusili	skusiły
	impersonal	skuszono
conditional	1st	skusiłbym, bym skusił	skusiłabym, bym skusiła	skusiłobym, bym skusiło	skusilibyśmy, byśmy skusili	skusiłybyśmy, byśmy skusiły
	2nd	skusiłbyś, byś skusił	skusiłabyś, byś skusiła	skusiłobyś, byś skusiło	skusilibyście, byście skusili	skusiłybyście, byście skusiły
	3rd	skusiłby, by skusił	skusiłaby, by skusiła	skusiłoby, by skusiło	skusiliby, by skusili	skusiłyby, by skusiły
	impersonal	skuszono by
imperative	1st	niech skuszę			skuśmy
	2nd	skuś			skuście
	3rd	niech skusi			niech skuszą
passive adjectival participle		skuszony	skuszona	skuszone	skuszeni	skuszone
anterior adverbial participle		skusiwszy
verbal noun		skuszenie

Further reading

• skusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skusić in Polish dictionaries at PWN