spleet
Dutch edit
Etymology edit
From splijten (“to split”).
Pronunciation edit
Noun edit
spleet f (plural spleten, diminutive spleetje n)
Synonyms edit
Derived terms edit
Descendants edit
Verb edit
spleet
References edit
- van Veen, P.A.F., van der Sijs, Nicoline (1997) Etymologisch woordenboek: de herkomst van onze woorden (in Dutch), Utrecht, Antwerpen: Van Dale Lexicografie, →ISBN