stansa
Icelandic edit
Alternative forms edit
- stanza (standard spelling before 1973)
Etymology edit
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation edit
Verb edit
stansa (weak verb, third-person singular past indicative stansaði, supine stansað)
- (intransitive) to stop, halt
Conjugation edit
stansa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að stansa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
stansað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stansandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég stansa | við stönsum | present (nútíð) |
ég stansi | við stönsum |
| þú stansar | þið stansið | þú stansir | þið stansið | ||
| hann, hún, það stansar | þeir, þær, þau stansa | hann, hún, það stansi | þeir, þær, þau stansi | ||
| past (þátíð) |
ég stansaði | við stönsuðum | past (þátíð) |
ég stansaði | við stönsuðum |
| þú stansaðir | þið stönsuðuð | þú stansaðir | þið stönsuðuð | ||
| hann, hún, það stansaði | þeir, þær, þau stönsuðu | hann, hún, það stansaði | þeir, þær, þau stönsuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
stansa (þú) | stansið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| stansaðu | stansiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
stansaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
stansaður | stönsuð | stansað | stansaðir | stansaðar | stönsuð | |
| accusative (þolfall) |
stansaðan | stansaða | stansað | stansaða | stansaðar | stönsuð | |
| dative (þágufall) |
stönsuðum | stansaðri | stönsuðu | stönsuðum | stönsuðum | stönsuðum | |
| genitive (eignarfall) |
stansaðs | stansaðrar | stansaðs | stansaðra | stansaðra | stansaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
stansaði | stansaða | stansaða | stönsuðu | stönsuðu | stönsuðu | |
| accusative (þolfall) |
stansaða | stönsuðu | stansaða | stönsuðu | stönsuðu | stönsuðu | |
| dative (þágufall) |
stansaða | stönsuðu | stansaða | stönsuðu | stönsuðu | stönsuðu | |
| genitive (eignarfall) |
stansaða | stönsuðu | stansaða | stönsuðu | stönsuðu | stönsuðu | |
Norwegian Bokmål edit
Alternative forms edit
Verb edit
stansa
- inflection of stanse:
- simple past
- past participle
Swedish edit
Etymology edit
Verb edit
stansa (present stansar, preterite stansade, supine stansat, imperative stansa)
- (sometimes with ut (“out”)) to punch or cut holes in sheet metal, cardboard, rolled-out dough, or some other sheet of material; to punch, to die-cut
- stansa ut ett mönster i metallen
- punch out a pattern in the metal
Conjugation edit
Conjugation of stansa (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | stansa | stansas | ||
| Supine | stansat | stansats | ||
| Imperative | stansa | — | ||
| Imper. plural1 | stansen | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | stansar | stansade | stansas | stansades |
| Ind. plural1 | stansa | stansade | stansas | stansades |
| Subjunctive2 | stanse | stansade | stanses | stansades |
| Participles | ||||
| Present participle | stansande | |||
| Past participle | stansad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||