stansa

Icelandic

Alternative forms

• stanza (standard spelling before 1973)

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstansa/

  Rhymes: -ansa

Verb

stansa (weak verb, third-person singular past indicative stansaði, supine stansað)

1. (intransitive) to stop, halt

Conjugation

stansa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stansa
supine (sagnbót)		stansað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stansandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stansa	við stönsum	present (nútíð)	ég stansi	við stönsum
	þú stansar	þið stansið		þú stansir	þið stansið
	hann, hún, það stansar	þeir, þær, þau stansa		hann, hún, það stansi	þeir, þær, þau stansi
past (þátíð)	ég stansaði	við stönsuðum	past (þátíð)	ég stansaði	við stönsuðum
	þú stansaðir	þið stönsuðuð		þú stansaðir	þið stönsuðuð
	hann, hún, það stansaði	þeir, þær, þau stönsuðu		hann, hún, það stansaði	þeir, þær, þau stönsuðu
imperative (boðháttur)	stansa (þú)	stansið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stansaðu	stansiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stansaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stansaður	stönsuð	stansað		stansaðir	stansaðar	stönsuð
accusative (þolfall)	stansaðan	stansaða	stansað		stansaða	stansaðar	stönsuð
dative (þágufall)	stönsuðum	stansaðri	stönsuðu		stönsuðum	stönsuðum	stönsuðum
genitive (eignarfall)	stansaðs	stansaðrar	stansaðs		stansaðra	stansaðra	stansaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stansaði	stansaða	stansaða		stönsuðu	stönsuðu	stönsuðu
accusative (þolfall)	stansaða	stönsuðu	stansaða		stönsuðu	stönsuðu	stönsuðu
dative (þágufall)	stansaða	stönsuðu	stansaða		stönsuðu	stönsuðu	stönsuðu
genitive (eignarfall)	stansaða	stönsuðu	stansaða		stönsuðu	stönsuðu	stönsuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• stanset

Verb

stansa

1. inflection of stanse:
   1. simple past
   2. past participle

Swedish

Etymology

stans +‎ -a

Verb

stansa (present stansar, preterite stansade, supine stansat, imperative stansa)

1. (sometimes with ut (“out”)) to punch or cut holes in sheet metal, cardboard, rolled-out dough, or some other sheet of material; to punch, to die-cut

   stansa ut ett mönster i metallen

   punch out a pattern in the metal

Conjugation

Conjugation of stansa (weak)

	Active		Passive
Infinitive	stansa		stansas
Supine	stansat		stansats
Imperative	stansa		—
Imper. plural1	stansen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	stansar	stansade	stansas	stansades
Ind. plural1	stansa	stansade	stansas	stansades
Subjunctive2	stanse	stansade	stanses	stansades
	Participles
Present participle	stansande
Past participle	stansad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• stans
• stansning

References

• stansa in Svensk ordbok (SO)
• stansa in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• stansa in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)