szczeknąć

See also: szczęknąć

Polish

Etymology

From szczekać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʂt͡ʂɛk.nɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: szczek‧nąć

Verb

szczeknąć pf (imperfective szczekać)

1. (intransitive) to bark (to make loud noise, e.g. a dog, a wolf)

Conjugation

Conjugation of szczeknąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		szczeknąć
future tense	1st	szczeknę			szczekniemy
	2nd	szczekniesz			szczekniecie
	3rd	szczeknie			szczekną
	impersonal	szczeknie się
past tense	1st	szczeknąłem, -(e)m szczeknął	szczeknęłam, -(e)m szczeknęła	szczeknęłom, -(e)m szczeknęło	szczeknęliśmy, -(e)śmy szczeknęli	szczeknęłyśmy, -(e)śmy szczeknęły
	2nd	szczeknąłeś, -(e)ś szczeknął	szczeknęłaś, -(e)ś szczeknęła	szczeknęłoś, -(e)ś szczeknęło	szczeknęliście, -(e)ście szczeknęli	szczeknęłyście, -(e)ście szczeknęły
	3rd	szczeknął	szczeknęła	szczeknęło	szczeknęli	szczeknęły
	impersonal	szczeknięto
conditional	1st	szczeknąłbym, bym szczeknął	szczeknęłabym, bym szczeknęła	szczeknęłobym, bym szczeknęło	szczeknęlibyśmy, byśmy szczeknęli	szczeknęłybyśmy, byśmy szczeknęły
	2nd	szczeknąłbyś, byś szczeknął	szczeknęłabyś, byś szczeknęła	szczeknęłobyś, byś szczeknęło	szczeknęlibyście, byście szczeknęli	szczeknęłybyście, byście szczeknęły
	3rd	szczeknąłby, by szczeknął	szczeknęłaby, by szczeknęła	szczeknęłoby, by szczeknęło	szczeknęliby, by szczeknęli	szczeknęłyby, by szczeknęły
	impersonal	szczeknięto by
imperative	1st	niech szczeknę			szczeknijmy
	2nd	szczeknij			szczeknijcie
	3rd	niech szczeknie			niech szczekną
passive adjectival participle		szczeknięty	szczeknięta	szczeknięte	szczeknięci	szczeknięte
anterior adverbial participle		szczeknąwszy
verbal noun		szczeknięcie

Further reading

• szczeknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• szczeknąć in Polish dictionaries at PWN