toekijken

Dutch

Etymology

From toe (“towards”) +‎ kijken (“to look”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

toekijken

1. to look on, to watch expecting something to occur

Inflection

Inflection of toekijken (strong class 1, separable)
infinitive	toekijken
past singular	keek toe
past participle	toegekeken
infinitive	toekijken
gerund	toekijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk toe	keek toe	toekijk	toekeek
2nd person sing. (jij)	kijkt toe	keek toe	toekijkt	toekeek
2nd person sing. (u)	kijkt toe	keek toe	toekijkt	toekeek
2nd person sing. (gij)	kijkt toe	keekt toe	toekijkt	toekeekt
3rd person singular	kijkt toe	keek toe	toekijkt	toekeek
plural	kijken toe	keken toe	toekijken	toekeken
subjunctive sing.1	kijke toe	keke toe	toekijke	toekeke
subjunctive plur.1	kijken toe	keken toe	toekijken	toekeken
imperative sing.	kijk toe
imperative plur.1	kijkt toe
participles	toekijkend	toegekeken
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: kik toe, kik tu

Anagrams

• kijken toe