toestaan

Dutch

Etymology

From toe (“up to, at”) +‎ staan (“to stand”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

toestaan

1. to permit, allow

   Synonyms: toelaten, permitteren

Inflection

Conjugation of toestaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	toestaan
past singular	stond toe
past participle	toegestaan
infinitive	toestaan
gerund	toestaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sta toe	stond toe	toesta	toestond
2nd person sing. (jij)	staat toe	stond toe	toestaat	toestond
2nd person sing. (u)	staat toe	stond toe	toestaat	toestond
2nd person sing. (gij)	staat toe	stondt toe	toestaat	toestondt
3rd person singular	staat toe	stond toe	toestaat	toestond
plural	staan toe	stonden toe	toestaan	toestonden
subjunctive sing.1	sta toe	stonde toe	toesta	toestonde
subjunctive plur.1	staan toe	stonden toe	toestaan	toestonden
imperative sing.	sta toe
imperative plur.1	staat toe
participles	toestaand	toegestaan
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: staan toe

Anagrams

• staan toe