Polish

edit

Etymology

edit

From u- +‎ dołać. First attested in 1809.[1]

Pronunciation

edit

Verb

edit

udołać pf

  1. (intransitive, obsolete, regional) to cope, to manage, to succeed (to achieve the desired result by doing something)
    Synonyms: podołać, sprostać, zdołać

Conjugation

edit
Conjugation of udołać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive udołać
future tense 1st udołam udołamy
2nd udołasz udołacie
3rd udoła udołają
impersonal udoła się
past tense 1st udołałem,
-(e)m udołał
udołałam,
-(e)m udołała
udołałom,
-(e)m udołało
udołaliśmy,
-(e)śmy udołali
udołałyśmy,
-(e)śmy udołały
2nd udołałeś,
-(e)ś udołał
udołałaś,
-(e)ś udołała
udołałoś,
-(e)ś udołało
udołaliście,
-(e)ście udołali
udołałyście,
-(e)ście udołały
3rd udołał udołała udołało udołali udołały
impersonal udołano
conditional 1st udołałbym,
bym udołał
udołałabym,
bym udołała
udołałobym,
bym udołało
udołalibyśmy,
byśmy udołali
udołałybyśmy,
byśmy udołały
2nd udołałbyś,
byś udołał
udołałabyś,
byś udołała
udołałobyś,
byś udołało
udołalibyście,
byście udołali
udołałybyście,
byście udołały
3rd udołałby,
by udołał
udołałaby,
by udołała
udołałoby,
by udołało
udołaliby,
by udołali
udołałyby,
by udołały
impersonal udołano by
imperative 1st niech udołam udołajmy
2nd udołaj udołajcie
3rd niech udoła niech udołają
passive adjectival participle udołany udołana udołane udołani udołane
anterior adverbial participle udoławszy
verbal noun udołanie

References

edit
  1. ^ Joseph Richter (1809) Kmotr Maciey (in Polish), volume 2, page 32

Further reading

edit