verwoorden

Dutch

Etymology

From woord +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛrˈʋoːr.də(n)/, /vərˈʋoːr.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧woor‧den
• Rhymes: -oːrdən

Verb

verwoorden

1. to word, to express in words, to formulate

Inflection

Conjugation of verwoorden (weak, prefixed)
infinitive	verwoorden
past singular	verwoordde
past participle	verwoord
infinitive	verwoorden
gerund	verwoorden n
	present tense	past tense
1st person singular	verwoord	verwoordde
2nd person sing. (jij)	verwoordt, verwoord2	verwoordde
2nd person sing. (u)	verwoordt	verwoordde
2nd person sing. (gij)	verwoordt	verwoordde
3rd person singular	verwoordt	verwoordde
plural	verwoorden	verwoordden
subjunctive sing.1	verwoorde	verwoordde
subjunctive plur.1	verwoorden	verwoordden
imperative sing.	verwoord
imperative plur.1	verwoordt
participles	verwoordend	verwoord
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• formuleren

Derived terms

• verwoording