wikkelen

Dutch

Etymology

Borrowed from German wickeln.

Attested since 1576.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɪkələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪkələn

Verb

wikkelen

1. (transitive) to wrap
2. (transitive) to wind

Conjugation

Conjugation of wikkelen (weak)
infinitive	wikkelen
past singular	wikkelde
past participle	gewikkeld
infinitive	wikkelen
gerund	wikkelen n
	present tense	past tense
1st person singular	wikkel	wikkelde
2nd person sing. (jij)	wikkelt, wikkel2	wikkelde
2nd person sing. (u)	wikkelt	wikkelde
2nd person sing. (gij)	wikkelt	wikkelde
3rd person singular	wikkelt	wikkelde
plural	wikkelen	wikkelden
subjunctive sing.1	wikkele	wikkelde
subjunctive plur.1	wikkelen	wikkelden
imperative sing.	wikkel
imperative plur.1	wikkelt
participles	wikkelend	gewikkeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afwikkelen
• inwikkelen
• ontwikkelen
• verwikkelen