wtrącić

Polish edit

From w- +‎ trącić.

wtrącić pf (imperfective wtrącać)

Conjugation of wtrącić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wtrącić
future tense	1^st	wtrącę			wtrącimy
	2^nd	wtrącisz			wtrącicie
	3^rd	wtrąci			wtrącą
	impersonal	wtrąci się
past tense	1^st	wtrąciłem, -(e)m wtrącił	wtrąciłam, -(e)m wtrąciła	wtrąciłom, -(e)m wtrąciło	wtrąciliśmy, -(e)śmy wtrącili	wtrąciłyśmy, -(e)śmy wtrąciły
	2^nd	wtrąciłeś, -(e)ś wtrącił	wtrąciłaś, -(e)ś wtrąciła	wtrąciłoś, -(e)ś wtrąciło	wtrąciliście, -(e)ście wtrącili	wtrąciłyście, -(e)ście wtrąciły
	3^rd	wtrącił	wtrąciła	wtrąciło	wtrącili	wtrąciły
	impersonal	wtrącono
conditional	1^st	wtrąciłbym, bym wtrącił	wtrąciłabym, bym wtrąciła	wtrąciłobym, bym wtrąciło	wtrącilibyśmy, byśmy wtrącili	wtrąciłybyśmy, byśmy wtrąciły
	2^nd	wtrąciłbyś, byś wtrącił	wtrąciłabyś, byś wtrąciła	wtrąciłobyś, byś wtrąciło	wtrącilibyście, byście wtrącili	wtrąciłybyście, byście wtrąciły
	3^rd	wtrąciłby, by wtrącił	wtrąciłaby, by wtrąciła	wtrąciłoby, by wtrąciło	wtrąciliby, by wtrącili	wtrąciłyby, by wtrąciły
	impersonal	wtrącono by
imperative	1^st	niech wtrącę			wtrąćmy
	2^nd	wtrąć			wtrąćcie
	3^rd	niech wtrąci			niech wtrącą
passive adjectival participle		wtrącony	wtrącona	wtrącone	wtrąceni	wtrącone
anterior adverbial participle		wtrąciwszy
verbal noun		wtrącenie

adjective

noun