wywrzeć

Polish

Etymology

From wy- +‎ Proto-Slavic *verti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨ.vʐɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨvʐɛt͡ɕ
• Syllabification: wy‧wrzeć

Verb

wywrzeć pf (imperfective wywierać)

1. (transitive) to exert, to impose, to put (e.g. strength, pressure)
2. (transitive) to have, to make (e.g. an effect, an impression)

Conjugation

Conjugation of wywrzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wywrzeć
future tense	1st	wywrę			wywrzemy
	2nd	wywrzesz			wywrzecie
	3rd	wywrze			wywrą
	impersonal	wywrze się
past tense	1st	wywarłem, -(e)m wywarł	wywarłam, -(e)m wywarła	wywarłom, -(e)m wywarło	wywarliśmy, -(e)śmy wywarli	wywarłyśmy, -(e)śmy wywarły
	2nd	wywarłeś, -(e)ś wywarł	wywarłaś, -(e)ś wywarła	wywarłoś, -(e)ś wywarło	wywarliście, -(e)ście wywarli	wywarłyście, -(e)ście wywarły
	3rd	wywarł	wywarła	wywarło	wywarli	wywarły
	impersonal	wywarto
conditional	1st	wywarłbym, bym wywarł	wywarłabym, bym wywarła	wywarłobym, bym wywarło	wywarlibyśmy, byśmy wywarli	wywarłybyśmy, byśmy wywarły
	2nd	wywarłbyś, byś wywarł	wywarłabyś, byś wywarła	wywarłobyś, byś wywarło	wywarlibyście, byście wywarli	wywarłybyście, byście wywarły
	3rd	wywarłby, by wywarł	wywarłaby, by wywarła	wywarłoby, by wywarło	wywarliby, by wywarli	wywarłyby, by wywarły
	impersonal	wywarto by
imperative	1st	niech wywrę			wywrzyjmy
	2nd	wywrzyj			wywrzyjcie
	3rd	niech wywrze			niech wywrą
passive adjectival participle		wywarty	wywarta	wywarte	wywarci	wywarte
anterior adverbial participle		wywarłszy
verbal noun		wywarcie

Further reading

• wywrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wywrzeć in Polish dictionaries at PWN