yalnız

Azerbaijani

Etymology

From Proto-Turkic *yalŋuz, *yalïŋuz, a derivation from Proto-Turkic *yalïŋ (“lonely”), see there for more cognates. Doublet of yalqız. Related to Azerbaijani yalın (“naked, bare”), as in ayaqyalın (“barefoot”).

Pronunciation 1

• IPA^(key): [ˈjɑɫnɯz]

• Audio

  (file)

• Hyphenation: yal‧nız

Adverb

yalnız

1. only, merely

   Synonyms: ancaq, təkcə

   XIX əsrin 2-ci yarısına qədər posterlərə yalnız reklam xarakteri daşıyan plakatlar kimi yanaşırdılar.

   Until the second half of the 19th century, posters were considered merely as placards of advertising character.

Pronunciation 2

• IPA^(key): [jɑɫˈnɯz]
• Hyphenation: yal‧nız

Adjective

yalnız (comparative daha yalnız, superlative ən yalnız)

1. lonely

   Synonyms: yalqız, tək, tənha

Derived terms

• yalnızlıq (“lonelyness”)
• yalnızca (“in a lonely manner”)

Turkish

Alternative forms

• yanlız (misspelling)

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish یالڭز (yalñız), from Proto-Turkic *yalïŋ (“lonely”). Compare Old Turkic [script needed] (yalıŋuz), from yalıŋ ("naked") (compare yalın), from yalın- ("to undress oneself"), probably a reflexive of *yal- ("to take off") (compare giyin- (“to dress oneself”), reflexive of giy- (“to wear”)).

Pronunciation

• IPA^(key): [jɑɫ̟ˈn̟ɯz̟], [jɑn̟ˈɫ̟ɯz̟] [jɑn̟ˈn̟ɯz̟]
• Hyphenation: yal‧nız

Adjective

yalnız

1. alone, lonely

   sokaktaki yalnız çocuk ― the lonely child in the street

Declension

Inflection
Nominative	yalnız
Definite accusative	yalnızı
	Singular	Plural
Nominative	yalnız	yalnızlar
Definite accusative	yalnızı	yalnızları
Dative	yalnıza	yalnızlara
Locative	yalnızda	yalnızlarda
Ablative	yalnızdan	yalnızlardan
Genitive	yalnızın	yalnızların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular yalnızım yalnızlarım 2nd singular yalnızın yalnızların 3rd singular yalnızı yalnızları 1st plural yalnızımız yalnızlarımız 2nd plural yalnızınız yalnızlarınız 3rd plural yalnızları yalnızları Definite accusative Singular Plural 1st singular yalnızımı yalnızlarımı 2nd singular yalnızını yalnızlarını 3rd singular yalnızını yalnızlarını 1st plural yalnızımızı yalnızlarımızı 2nd plural yalnızınızı yalnızlarınızı 3rd plural yalnızlarını yalnızlarını Dative Singular Plural 1st singular yalnızıma yalnızlarıma 2nd singular yalnızına yalnızlarına 3rd singular yalnızına yalnızlarına 1st plural yalnızımıza yalnızlarımıza 2nd plural yalnızınıza yalnızlarınıza 3rd plural yalnızlarına yalnızlarına Locative Singular Plural 1st singular yalnızımda yalnızlarımda 2nd singular yalnızında yalnızlarında 3rd singular yalnızında yalnızlarında 1st plural yalnızımızda yalnızlarımızda 2nd plural yalnızınızda yalnızlarınızda 3rd plural yalnızlarında yalnızlarında Ablative Singular Plural 1st singular yalnızımdan yalnızlarımdan 2nd singular yalnızından yalnızlarından 3rd singular yalnızından yalnızlarından 1st plural yalnızımızdan yalnızlarımızdan 2nd plural yalnızınızdan yalnızlarınızdan 3rd plural yalnızlarından yalnızlarından Genitive Singular Plural 1st singular yalnızımın yalnızlarımın 2nd singular yalnızının yalnızlarının 3rd singular yalnızının yalnızlarının 1st plural yalnızımızın yalnızlarımızın 2nd plural yalnızınızın yalnızlarınızın 3rd plural yalnızlarının yalnızlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular yalnızım yalnızlarım 2nd singular yalnızsın yalnızlarsın 3rd singular yalnız yalnızdır yalnızlar yalnızlardır 1st plural yalnızız yalnızlarız 2nd plural yalnızsınız yalnızlarsınız 3rd plural yalnızlar yalnızlardır

• Declension and possessive forms are used when an adjective is nominalized.

Derived terms

• yalnızlık

Adverb

yalnız

1. alone, without anyone else

   Beni yalnız bırak! ― Leave me alone! (singular, informal)

   Eve yalnız yürüdü. ― She walked home alone.

2. only

   Synonyms: sadece, bir tek, yalnızca

   Yalnız seni düşündüm. ― I only thought about you.

Conjunction

yalnız

1. but, however

   Synonyms: ama, ancak, fakat, lakin

   Güzel yalnız biraz eski. ― It's beautiful but it's a bit old.