zagubić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zagubić, from Proto-Slavic *zagubiti. By surface analysis, za- +‎ gubić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈɡu.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: za‧gu‧bić

Verb

zagubić pf

1. (transitive) to lose, to misplace

   Synonym: zgubić

2. (transitive) to lose (some quality or ability)

   Synonym: zatracić

3. (reflexive with się) to be lost, to be misplaced
4. (reflexive with się) to get lost, to lose one's bearings

Conjugation

Conjugation of zagubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zagubić
future tense	1st	zagubię			zagubimy
	2nd	zagubisz			zagubicie
	3rd	zagubi			zagubią
	impersonal	zagubi się
past tense	1st	zagubiłem, -(e)m zagubił	zagubiłam, -(e)m zagubiła	zagubiłom, -(e)m zagubiło	zagubiliśmy, -(e)śmy zagubili	zagubiłyśmy, -(e)śmy zagubiły
	2nd	zagubiłeś, -(e)ś zagubił	zagubiłaś, -(e)ś zagubiła	zagubiłoś, -(e)ś zagubiło	zagubiliście, -(e)ście zagubili	zagubiłyście, -(e)ście zagubiły
	3rd	zagubił	zagubiła	zagubiło	zagubili	zagubiły
	impersonal	zagubiono
conditional	1st	zagubiłbym, bym zagubił	zagubiłabym, bym zagubiła	zagubiłobym, bym zagubiło	zagubilibyśmy, byśmy zagubili	zagubiłybyśmy, byśmy zagubiły
	2nd	zagubiłbyś, byś zagubił	zagubiłabyś, byś zagubiła	zagubiłobyś, byś zagubiło	zagubilibyście, byście zagubili	zagubiłybyście, byście zagubiły
	3rd	zagubiłby, by zagubił	zagubiłaby, by zagubiła	zagubiłoby, by zagubiło	zagubiliby, by zagubili	zagubiłyby, by zagubiły
	impersonal	zagubiono by
imperative	1st	niech zagubię			zagubmy
	2nd	zagub			zagubcie
	3rd	niech zagubi			niech zagubią
passive adjectival participle		zagubiony	zagubiona	zagubione	zagubieni	zagubione
anterior adverbial participle		zagubiwszy
verbal noun		zagubienie

Further reading

• zagubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zagubić in Polish dictionaries at PWN