zawinić

Polish

Etymology

From za- +‎ winić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈvi.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -iɲit͡ɕ
• Syllabification: za‧wi‧nić

Verb

zawinić pf (imperfective zawiniać)

1. (intransitive) to be to blame, to be guilty

Conjugation

Conjugation of zawinić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zawinić
future tense	1st	zawinię			zawinimy
	2nd	zawinisz			zawinicie
	3rd	zawini			zawinią
	impersonal	zawini się
past tense	1st	zawiniłem, -(e)m zawinił	zawiniłam, -(e)m zawiniła	zawiniłom, -(e)m zawiniło	zawiniliśmy, -(e)śmy zawinili	zawiniłyśmy, -(e)śmy zawiniły
	2nd	zawiniłeś, -(e)ś zawinił	zawiniłaś, -(e)ś zawiniła	zawiniłoś, -(e)ś zawiniło	zawiniliście, -(e)ście zawinili	zawiniłyście, -(e)ście zawiniły
	3rd	zawinił	zawiniła	zawiniło	zawinili	zawiniły
	impersonal	zawiniono
conditional	1st	zawiniłbym, bym zawinił	zawiniłabym, bym zawiniła	zawiniłobym, bym zawiniło	zawinilibyśmy, byśmy zawinili	zawiniłybyśmy, byśmy zawiniły
	2nd	zawiniłbyś, byś zawinił	zawiniłabyś, byś zawiniła	zawiniłobyś, byś zawiniło	zawinilibyście, byście zawinili	zawiniłybyście, byście zawiniły
	3rd	zawiniłby, by zawinił	zawiniłaby, by zawiniła	zawiniłoby, by zawiniło	zawiniliby, by zawinili	zawiniłyby, by zawiniły
	impersonal	zawiniono by
imperative	1st	niech zawinię			zawińmy
	2nd	zawiń			zawińcie
	3rd	niech zawini			niech zawinią
passive adjectival participle		zawiniony	zawiniona	zawinione	zawinieni	zawinione
anterior adverbial participle		zawiniwszy
verbal noun		zawinienie

Derived terms

adjective

• zawiniony

 

Further reading

• zawinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zawinić in Polish dictionaries at PWN