zbłocić

Polish

From z- +‎ błocić. First attested in 1786.^[1]

zbłocić pf

Conjugation of zbłocić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zbłocić
future tense	1^st	zbłocę			zbłocimy
	2^nd	zbłocisz			zbłocicie
	3^rd	zbłoci			zbłocą
	impersonal	zbłoci się
past tense	1^st	zbłociłem, -(e)m zbłocił	zbłociłam, -(e)m zbłociła	zbłociłom, -(e)m zbłociło	zbłociliśmy, -(e)śmy zbłocili	zbłociłyśmy, -(e)śmy zbłociły
	2^nd	zbłociłeś, -(e)ś zbłocił	zbłociłaś, -(e)ś zbłociła	zbłociłoś, -(e)ś zbłociło	zbłociliście, -(e)ście zbłocili	zbłociłyście, -(e)ście zbłociły
	3^rd	zbłocił	zbłociła	zbłociło	zbłocili	zbłociły
	impersonal	zbłocono
conditional	1^st	zbłociłbym, bym zbłocił	zbłociłabym, bym zbłociła	zbłociłobym, bym zbłociło	zbłocilibyśmy, byśmy zbłocili	zbłociłybyśmy, byśmy zbłociły
	2^nd	zbłociłbyś, byś zbłocił	zbłociłabyś, byś zbłociła	zbłociłobyś, byś zbłociło	zbłocilibyście, byście zbłocili	zbłociłybyście, byście zbłociły
	3^rd	zbłociłby, by zbłocił	zbłociłaby, by zbłociła	zbłociłoby, by zbłociło	zbłociliby, by zbłocili	zbłociłyby, by zbłociły
	impersonal	zbłocono by
imperative	1^st	niech zbłocę			zbłoćmy
	2^nd	zbłoć			zbłoćcie
	3^rd	niech zbłoci			niech zbłocą
passive adjectival participle		zbłocony	zbłocona	zbłocone	zbłoceni	zbłocone
anterior adverbial participle		zbłociwszy
verbal noun		zbłocenie

^ Marie-Élisabeth de la Fite (1786) Antoni Maksymilian Prokopowicz, transl., Rozmówki, komedyjki, powiastki obyczajowe dla małych dzieci (in Polish), Krakow: Drukarnia Ignacego Grebla, page 97