Polish

edit

Etymology

edit

From ze- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, ze- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /zɛˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: ze‧zwo‧lić

Verb

edit

zezwolić pf (imperfective zezwalać)

  1. (transitive, formal) to allow, to permit, to authorize
    Synonym: pozwolić

Conjugation

edit
Conjugation of zezwolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zezwolić
future tense 1st zezwolę zezwolimy
2nd zezwolisz zezwolicie
3rd zezwoli zezwolą
impersonal zezwoli się
past tense 1st zezwoliłem,
-(e)m zezwolił
zezwoliłam,
-(e)m zezwoliła
zezwoliłom,
-(e)m zezwoliło
zezwoliliśmy,
-(e)śmy zezwolili
zezwoliłyśmy,
-(e)śmy zezwoliły
2nd zezwoliłeś,
-(e)ś zezwolił
zezwoliłaś,
-(e)ś zezwoliła
zezwoliłoś,
-(e)ś zezwoliło
zezwoliliście,
-(e)ście zezwolili
zezwoliłyście,
-(e)ście zezwoliły
3rd zezwolił zezwoliła zezwoliło zezwolili zezwoliły
impersonal zezwolono
conditional 1st zezwoliłbym,
bym zezwolił
zezwoliłabym,
bym zezwoliła
zezwoliłobym,
bym zezwoliło
zezwolilibyśmy,
byśmy zezwolili
zezwoliłybyśmy,
byśmy zezwoliły
2nd zezwoliłbyś,
byś zezwolił
zezwoliłabyś,
byś zezwoliła
zezwoliłobyś,
byś zezwoliło
zezwolilibyście,
byście zezwolili
zezwoliłybyście,
byście zezwoliły
3rd zezwoliłby,
by zezwolił
zezwoliłaby,
by zezwoliła
zezwoliłoby,
by zezwoliło
zezwoliliby,
by zezwolili
zezwoliłyby,
by zezwoliły
impersonal zezwolono by
imperative 1st niech zezwolę zezwólmy
2nd zezwól zezwólcie
3rd niech zezwoli niech zezwolą
passive adjectival participle zezwolony zezwolona zezwolone zezwoleni zezwolone
anterior adverbial participle zezwoliwszy
verbal noun zezwolenie

Further reading

edit
  • zezwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zezwolić in Polish dictionaries at PWN