Wiktionary

pozwolić

Old Polish edit

Etymology edit

From po- +‎ zwolić. First attested in the fifteenth century. Compare Old Slovak povoliť.

Pronunciation edit

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔzvɔlʲit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔzvɔlʲit͡ɕ/

Verb edit

pozwolić pf

  1. to allow; to agree, to assent [+ ku (dative) = (to) what]
    • 1930 [Fifteenth century], “Y poslal posli ku krolyowy edomskemu, rzekøcz: Przepuscz myø, acz przedø przes twø zemyø. Gen nye chcyal pozwolycz ku gego proszbam (qui noluit acquiescere precibus eius)”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎[2], I posłał posły ku krolowi edomskiemu rzekąc: «Przepuść mię, ać przedę przez twą ziemię», jen nie chciał pozwolić ku jego prośbam (qui noluit acquiescere precibus eius):
      -
      (please add an English translation of this quotation)

Descendants edit

  • Masurian: pozwolicz
  • Polish: pozwolić
  • Silesian: pozwolić

References edit

Polish edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish pozwolić. By surface analysis, po- +‎ zwolić. Compare Kashubian pòzwòlëc.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /pɔˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pɔˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: po‧zwo‧lić

Verb edit

pozwolić pf (imperfective pozwalać)

  1. (intransitive) to allow (to give permission; to not obstruct) [+dative = whom] [+ na (accusative) = what], [+infinitive] or [+ żeby (infinitive/past tense) = to do what]
    Synonym: dać
    Antonyms: zabronić, zakazać
  2. (intransitive) to permit (to allow legally) [+dative = whom] [+ na (accusative) = what], [+infinitive = to do what]
    Synonyms: dozwolić, zezwolić
  3. (intransitive) to allow, to permit (to cause something to be possible) [+ na (accusative) = what], [+infinitive = to do what]
    Synonym: umożliwić
  4. (reflexive with sobie) to allow oneself, to let oneself (to give permission to oneself to do something that might otherwise be considered inappropriate) [+infinitive = to do what] [+ na (accusative) = what]
  5. (reflexive with sobie) to allow oneself, to let oneself (to do something that one considers they ought to do) [+infinitive = to do what]
  6. (transitive, obsolete) to grant, to accord, to give [+accusative] or [+genitive]
    Synonyms: udzielić, użyczyć

Verb edit

pozwolić pf

  1. (in the second and third person, literary) used as a polite construction in various situations
  2. (in the second and third person) used to ask the listener to follow the speaker [+ z (instrumental) = the speaker]

Conjugation edit

Conjugation of pozwolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pozwolić
future tense 1st pozwolę pozwolimy
2nd pozwolisz pozwolicie
3rd pozwoli pozwolą
impersonal pozwoli się
past tense 1st pozwoliłem,
-(e)m pozwolił 		pozwoliłam,
-(e)m pozwoliła 		pozwoliłom,
-(e)m pozwoliło 		pozwoliliśmy,
-(e)śmy pozwolili 		pozwoliłyśmy,
-(e)śmy pozwoliły
2nd pozwoliłeś,
-(e)ś pozwolił 		pozwoliłaś,
-(e)ś pozwoliła 		pozwoliłoś,
-(e)ś pozwoliło 		pozwoliliście,
-(e)ście pozwolili 		pozwoliłyście,
-(e)ście pozwoliły
3rd pozwolił pozwoliła pozwoliło pozwolili pozwoliły
impersonal pozwolono
conditional 1st pozwoliłbym,
bym pozwolił 		pozwoliłabym,
bym pozwoliła 		pozwoliłobym,
bym pozwoliło 		pozwolilibyśmy,
byśmy pozwolili 		pozwoliłybyśmy,
byśmy pozwoliły
2nd pozwoliłbyś,
byś pozwolił 		pozwoliłabyś,
byś pozwoliła 		pozwoliłobyś,
byś pozwoliło 		pozwolilibyście,
byście pozwolili 		pozwoliłybyście,
byście pozwoliły
3rd pozwoliłby,
by pozwolił 		pozwoliłaby,
by pozwoliła 		pozwoliłoby,
by pozwoliło 		pozwoliliby,
by pozwolili 		pozwoliłyby,
by pozwoliły
impersonal pozwolono by
imperative 1st niech pozwolę pozwólmy
2nd pozwól pozwólcie
3rd niech pozwoli niech pozwolą
passive adjectival participle pozwolony pozwolona pozwolone pozwoleni pozwolone
anterior adverbial participle pozwoliwszy
verbal noun pozwolenie

Derived terms edit

nouns
verbs

Descendants edit

Trivia edit

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), pozwolić is one of the most used words in Polish, appearing 12 times in scientific texts, 31 times in news, 31 times in essays, 23 times in fiction, and 40 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 109 times, making it the 572nd most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

References edit

  1. ^ Ida Kurcz (1990) “pozwolić”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 426

Further reading edit

  • pozwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pozwolić in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pozwolić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pozwolić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • “POZWOLIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 05.11.2016
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pozwolić”, in Słownik języka polskiego‎[3]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “pozwolić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎[4]
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pozwolić”, in Słownik języka polskiego‎[5] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 922
  • pozwolić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish pozwolić.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /pɔˈzvɔlit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: po‧zwo‧lić

Verb edit

pozwolić pf (imperfective pozwŏlać)

  1. (transitive) to allow, to permit, to consent to

Conjugation edit

Conjugation of pozwolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pozwolić
future tense 1st pozwolã pozwolymy
2nd pozwolisz pozwolicie
3rd pozwoli pozwolōm
past tense 1st pozwoliłch,
pozwoliłech,
pozwolił żech 		pozwoliłach
pozwoliła żech 		pozwoliłoch1)
pozwoliło żech1)		 pozwolilimy,
pozwolilichmy 		pozwoliłymy,
pozwoliłychmy
2nd pozwoliłś,
pozwoliłeś,
pozwolił żeś 		pozwoliłaś
pozwoliła żeś 		pozwoliłoś1)
pozwoliło żeś1)		 pozwoliliście,
pozwolili żeście 		pozwoliłyście,
pozwoliły żeście
3rd pozwolił pozwoliła pozwoliło pozwolili pozwoliły
pluperfect tense2)
 1st bōłch pozwolił,
bōłech pozwolił,
bōł żech pozwolił 		byłach pozwoliła
była żech pozwoliła 		byłoch pozwoliło1)
było żech pozwoliło1)		 byli my pozwolili,
bylichmy pozwolili 		były my pozwoliły,
byłychmy pozwoliły
2nd bōłś pozwolił,
bōłeś pozwolił,
bōł żeś pozwolił 		byłaś pozwoliła
była żeś pozwoliła 		byłoś pozwoliło1)
było żeś pozwoliło1)		 byliście pozwolili,
byli żeście pozwolili 		byłyście pozwoliły,
były żeście pozwoliły
3rd bōł pozwolił była pozwoliła było pozwoliło1)
 		były my pozwolili,
byłychmy pozwolili 		były pozwoliły
conditional 1st bych pozwolił bych pozwoliła byście pozwolili by my pozwoliły,
bychmy pozwoliły
2nd byś pozwolił byś pozwoliła byście pozwolili byście pozwoliły
3rd by pozwolił by pozwoliła by pozwoliło by pozwolili by pozwoliły
imperative 1st niych pozwolã pozwolmy
2nd pozwol pozwolcie
3rd niych pozwoli niych pozwolōm
passive adjectival participle pozwolōny pozwolōnŏ pozwolōne pozwolyni pozwolōne
verbal noun pozwolynie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Derived terms edit

nouns

Further reading edit

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=pozwolić&oldid=78257661"