zooien

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -oːi̯ən

Etymology 1

From zooi +‎ -en.

Verb

zooien

1. (intransitive) to mess around

Conjugation

Conjugation of zooien (weak)
infinitive	zooien
past singular	zooide
past participle	gezooid
infinitive	zooien
gerund	zooien n
	present tense	past tense
1st person singular	zooi	zooide
2nd person sing. (jij)	zooit	zooide
2nd person sing. (u)	zooit	zooide
2nd person sing. (gij)	zooit	zooide
3rd person singular	zooit	zooide
plural	zooien	zooiden
subjunctive sing.1	zooie	zooide
subjunctive plur.1	zooien	zooiden
imperative sing.	zooi
imperative plur.1	zooit
participles	zooiend	gezooid
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

zooien

1. plural of zooi