Italian edit

Verb edit

convinco

  1. first-person singular present indicative of convincere

Latin edit

Etymology edit

From con- +‎ vincō (conquer, win).

Pronunciation edit

Verb edit

convincō (present infinitive convincere, perfect active convīcī, supine convictum); third conjugation

  1. to convince
    Synonyms: persuādeō, suādeō, perdūcō, admoneō, trahō, perpellō, flectō
  2. to conquer, establish
  3. to convict, find guilty

Conjugation edit

   Conjugation of convincō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present convincō convincis convincit convincimus convincitis convincunt
imperfect convincēbam convincēbās convincēbat convincēbāmus convincēbātis convincēbant
future convincam convincēs convincet convincēmus convincētis convincent
perfect convīcī convīcistī convīcit convīcimus convīcistis convīcērunt,
convīcēre
pluperfect convīceram convīcerās convīcerat convīcerāmus convīcerātis convīcerant
future perfect convīcerō convīceris convīcerit convīcerimus convīceritis convīcerint
passive present convincor convinceris,
convincere
convincitur convincimur convinciminī convincuntur
imperfect convincēbar convincēbāris,
convincēbāre
convincēbātur convincēbāmur convincēbāminī convincēbantur
future convincar convincēris,
convincēre
convincētur convincēmur convincēminī convincentur
perfect convictus + present active indicative of sum
pluperfect convictus + imperfect active indicative of sum
future perfect convictus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present convincam convincās convincat convincāmus convincātis convincant
imperfect convincerem convincerēs convinceret convincerēmus convincerētis convincerent
perfect convīcerim convīcerīs convīcerit convīcerīmus convīcerītis convīcerint
pluperfect convīcissem convīcissēs convīcisset convīcissēmus convīcissētis convīcissent
passive present convincar convincāris,
convincāre
convincātur convincāmur convincāminī convincantur
imperfect convincerer convincerēris,
convincerēre
convincerētur convincerēmur convincerēminī convincerentur
perfect convictus + present active subjunctive of sum
pluperfect convictus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present convince convincite
future convincitō convincitō convincitōte convincuntō
passive present convincere convinciminī
future convincitor convincitor convincuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives convincere convīcisse convictūrum esse convincī convictum esse convictum īrī
participles convincēns convictūrus convictus convincendus,
convincundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
convincendī convincendō convincendum convincendō convictum convictū

Derived terms edit

Forms derived from this verb have a short -i-. The spellings coincide with forms derived from convīvor, which have a long -ī-.

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • convinco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • convinco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • convinco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.