Ποντικός

See also: ποντικός

Ancient Greek

Etymology

From Πόντος (Póntos, “Black Sea, Pontus”) +‎ -ῐκός (-ikós, “-ic: forming adjectives”), from πόντος (póntos, “sea”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pon.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pon.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pon.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pon.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pon.diˈkos/

Adjective

Ποντῐκός • (Pontikós) m (feminine Ποντῐκή, neuter Ποντῐκόν); first/second declension

Pontic

Inflection

First and second declension of Ποντῐκός; Ποντῐκή; Ποντῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Ποντῐκός Pontikós	Ποντῐκή Pontikḗ	Ποντῐκόν Pontikón	Ποντῐκώ Pontikṓ	Ποντῐκᾱ́ Pontikā́	Ποντῐκώ Pontikṓ	Ποντῐκοί Pontikoí	Ποντῐκαί Pontikaí	Ποντῐκᾰ́ Pontiká
Genitive	Ποντῐκοῦ Pontikoû	Ποντῐκῆς Pontikês	Ποντῐκοῦ Pontikoû	Ποντῐκοῖν Pontikoîn	Ποντῐκαῖν Pontikaîn	Ποντῐκοῖν Pontikoîn	Ποντῐκῶν Pontikôn	Ποντῐκῶν Pontikôn	Ποντῐκῶν Pontikôn
Dative	Ποντῐκῷ Pontikôi	Ποντῐκῇ Pontikêi	Ποντῐκῷ Pontikôi	Ποντῐκοῖν Pontikoîn	Ποντῐκαῖν Pontikaîn	Ποντῐκοῖν Pontikoîn	Ποντῐκοῖς Pontikoîs	Ποντῐκαῖς Pontikaîs	Ποντῐκοῖς Pontikoîs
Accusative	Ποντῐκόν Pontikón	Ποντῐκήν Pontikḗn	Ποντῐκόν Pontikón	Ποντῐκώ Pontikṓ	Ποντῐκᾱ́ Pontikā́	Ποντῐκώ Pontikṓ	Ποντῐκούς Pontikoús	Ποντῐκᾱ́ς Pontikā́s	Ποντῐκᾰ́ Pontiká
Vocative	Ποντῐκέ Pontiké	Ποντῐκή Pontikḗ	Ποντῐκόν Pontikón	Ποντῐκώ Pontikṓ	Ποντῐκᾱ́ Pontikā́	Ποντῐκώ Pontikṓ	Ποντῐκοί Pontikoí	Ποντῐκαί Pontikaí	Ποντῐκᾰ́ Pontiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Ποντῐκῶς Pontikôs			Ποντῐκώτερος Pontikṓteros			Ποντῐκώτᾰτος Pontikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Ποντῐκόν κάρυον (Pontikón káruon)
Ποντικός μῦς (Pontikós mûs)

Descendants

Greek: ποντικός (pontikós)
Latin: Ponticus, ponticus
- English: Pontic