δεσποτικός
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek δεσποτικός (despotikós). By surface analysis, δεσπότης (despótis) + -ικός (-ikós).
Adjective edit
δεσποτικός • (despotikós) m (feminine δεσποτική, neuter δεσποτικό)
Declension edit
Declension of δεσποτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δεσποτικός • | δεσποτική • | δεσποτικό • | δεσποτικοί • | δεσποτικές • | δεσποτικά • |
| genitive | δεσποτικού • | δεσποτικής • | δεσποτικού • | δεσποτικών • | δεσποτικών • | δεσποτικών • |
| accusative | δεσποτικό • | δεσποτική • | δεσποτικό • | δεσποτικούς • | δεσποτικές • | δεσποτικά • |
| vocative | δεσποτικέ • | δεσποτική • | δεσποτικό • | δεσποτικοί • | δεσποτικές • | δεσποτικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δεσποτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δεσποτικός, etc.) | |||||
Related terms edit
- δεσπότης m (despótis, “despot, bishop”)
- δεσποτισμός m (despotismós, “despotism”)