κόπρος

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱókʷ-ro-s, thematicized from *ḱókʷr̥ (“excrement”). Cognates include Old Irish cechar (“quagmire, slough, bog”), Sanskrit शकृत् (śakṛt, “dung”), and Lithuanian šiknà (“arse”), šìkti (“defecate”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kó.pros/ → /ˈko.pros/ → /ˈko.pros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kó.pros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈko.pros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈko.pros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈko.pros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈko.pros/

Noun

κόπρος • (kópros) f (genitive κόπρου); second declension

1. dung, ordure, excrement
2. (especially in husbandry) dung, manure
   • 8th c. BCE, Homer, Odyssey, 9.329–330 (transl. A.T. Murray):

     καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκα κατακρύψας ὑπὸ κόπρῳ, ἥ ῥα κατὰ σπείους κέχυτο μεγάλ’ ἤλιθα πολλή·

     kaì tò mèn eû katéthēka katakrúpsas hupò kóprōi, hḗ rha katà speíous kékhuto megál’ ḗlitha pollḗ;

     Then I laid it carefully away, hiding it beneath the dung, which lay in great heaps throughout the cave.

3. (in general) filth, dirt
4. dunghill, byre

Inflection

Second declension of ἡ κόπρος; τῆς κόπρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κόπρος hē kópros	τὼ κόπρω tṑ kóprō	αἱ κόπροι hai kóproi
Genitive	τῆς κόπρου tês kóprou	τοῖν κόπροιν toîn kóproin	τῶν κόπρων tôn kóprōn
Dative	τῇ κόπρῳ têi kóprōi	τοῖν κόπροιν toîn kóproin	ταῖς κόπροις taîs kóprois
Accusative	τὴν κόπρον tḕn kópron	τὼ κόπρω tṑ kóprō	τᾱ̀ς κόπρους tā̀s kóprous
Vocative	κόπρε kópre	κόπρω kóprō	κόπροι kóproi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κοπρᾰγωγός (kopragōgós)
• κόπρᾰνᾰ (kóprana)
• κόπρειος (kópreios)
• κοπρεύω (kopreúō)
• κοπρηγός (koprēgós)
• κοπρῐ́ᾱ (kopríā)
• κοπρῐᾰκός (kopriakós)
• κοπρῐ́ᾱς (kopríās)
• κοπρῐ́ζω (koprízō)
• κοπρῐήμετος (kopriḗmetos)
• κόπρῐνος (kóprinos)
• κόπρῐον (kóprion)
• κόπρῐσῐς (kóprisis)
• κοπρῐσμός (koprismós)
• κοπροβόλος (koprobólos)
• κοπροδόχος (koprodókhos)
• κοπροθέσῐον (koprothésion)
• κοπροθήκη (koprothḗkē)
• κοπρολογέω (koprologéō)
• κοπρολόγος (koprológos)
• κοπροξῠ́στης (koproxústēs)
• κοπροποιέω (kopropoiéō)
• κοπροποιός (kopropoiós)
• κοπροσῠ́νη (koprosúnē)
• κοπροφᾰγέω (koprophagéō)
• κοπροφᾰ́γος (koprophágos)
• κοπροφορά (koprophorá)
• κοπροφορέω (koprophoréō)
• κοπροφόρος (koprophóros)
• κοπρόω (kopróō)
• κοπρώδης (koprṓdēs)
• κοπρών (koprṓn)
• κόπρωσῐς (kóprōsis)
• φῐλόκοπρος (philókopros)

 

Descendants

• → English: copro-
• Greek: κόπρος (kópros)
• → Italian: copro-

Further reading

• “κόπρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κόπρος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κόπρος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κόπρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κόπρος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• κόπρος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • dung idem, page 256.
  • excrement idem, page 289.
  • manure idem, page 513.
  • ordure idem, page 579.

Greek

Etymology 1

From Ancient Greek κόπρος (kópros).

Noun

κόπρος • (kópros) f (uncountable)

1. faeces, shit, manure
2. dirt

Declension

  κόπρος

case     \     number	singular
nominative	κόπρος •
genitive	κόπρου •
accusative	κόπρο •
vocative	κόπρε •  κόπρο •

Synonyms

• κόπρανα n pl (kóprana, “faeces”)
• κοπριά f (kopriá, “dung”)

Etymology 2

Noun

κόπρος • (kópros) m (plural κόπροι)

1. stray dog

Declension

Declension of κόπρος

	singular	plural
nominative	κόπρος •	κόπροι •
genitive	κόπρου •	κόπρων •
accusative	κόπρο •	κόπρους •
vocative	κόπρε •	κόπροι •