συνταγματάρχης

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From σῠ́ντᾰγμᾰ (súntagma, syntagma) +‎ ἀρχός (arkhós, leader) +‎ -ης (-ēs).

Pronunciation

edit
 

Noun

edit

σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης (suntagmatárkhēsm (genitive σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου); first declension

  1. (military) the leader of a syntagma

Inflection

edit

Derived terms

edit

Descendants

edit

References

edit

Greek

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Koine Greek συνταγματάρχης (suntagmatárkhēs). By surface analysis, σύνταγμα (συνταγματ-) (sýntagma (syntagmat-)) +‎ -άρχης (-árchis) See άρχω (árcho) < ἄρχω (árkhō, to lead)).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /sin.daɣ.maˈtaɾ.çis/
  • Hyphenation: συ‧νταγ‧μα‧τάρ‧χης
  • Old Hyphenation: συν‧τα‧γμα‧τάρ‧χης

Noun

edit

συνταγματάρχης (syntagmatárchism or f (plural συνταγματάρχες)

  1. (military) the rank of colonel in the British and US armies with the NATO grade OF-5
    Synonym: (abbreviation) σχης (schis)
    Coordinate terms: ("colonel's wife") συνταγματαρχίνα (syntagmatarchína), ("lieutenant colonel") αντισυνταγματάρχης (antisyntagmatárchis)

Declension

edit

For masculine:

For feminine:

This adjective needs an inflection-table template.

Coordinate terms

edit
edit

Further reading

edit