เห่า

See also: เหา

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		เห่า e h ˋ ā
Romanization	Paiboon	hào
	Royal Institute	hao
(standard) IPA(key)		/haw˨˩/(R)

Etymology 1

From Proto-Tai *ʰrawᴮ (“to bark”). Compare Middle Chinese 吼 (MC xuwX|xuwH, “to roar; to shout”). Cognate with Northern Thai ᩉᩮᩢ᩵ᩣ, Lao ເຫົ່າ (hao), Lü ᦠᧁᧈ (ḣaw¹), Tai Dam ꪹꪬ꪿ꪱ, Tai Dón ꪹꪬꪱꫀ, Shan ႁဝ်ႇ (hào), Tai Nüa ᥞᥝᥱ (hǎw), Phake ꩭွ် (haw), Ahom 𑜑𑜧 (haw), Zhuang raeuq, Nong Zhuang haeuq, Zuojiang Zhuang haeuq.

Verb

เห่า • (hào) (abstract noun การเห่า)

1. (of a dog or similar) to bark.
2. (archaic, of a cobra or similar) to hiss.
3. (slang, offensive, derogatory) to speak; to talk.

Derived terms

• หมากัดไม่เห่า
• หมาเห่าเครื่องบิน
• หมาเห่าใบตองแห้ง
• หมาเห่าไม่กัด
• เห่าหอน (hào-hɔ̌ɔn)

 

Related terms

• หอน (hɔ̌ɔn)

 

Etymology 2

งูเห่าพ่นพิษสยาม (nguu-hào-pôn-pít-sà-yǎam, “Siamese spitting cobra”)

Cognate with Lao ເຫົ່າ (hao), Tai Dam ꪹꪬ꪿ꪱ, Shan ႁဝ်ႇ (hào).

Noun

เห่า • (hào) (classifier ตัว)

1. (งู~) cobra: snake of the genus Naja.
2. (figurative) (งู~) evil, harmful, malicious, treacherous, or unfaithful person.