ผู้พิพากษา

Thai

Etymology

From ผู้ (pûu, agent noun prefix) +‎ พิพากษา (pí-pâak-sǎa, “to judge”).

Pronunciation

Orthographic		ผู้พิพากษา pʰ ū ˆ b i b ā k ʂ ā
Phonemic		พู่-พิ-พาก-สา b ū ˋ – b i – b ā k – s ā
Romanization	Paiboon	pûu-pí-pâak-sǎa
	Royal Institute	phu-phi-phak-sa
(standard) IPA(key)		/pʰuː˥˩.pʰi˦˥.pʰaːk̚˥˩.saː˩˩˦/(R)

Noun

ผู้พิพากษา • (pûu-pí-pâak-sǎa) (classifier คน or ท่าน)

1. judge: public officer appointed to decide cases in a court of law.

Usage notes

• In the modern judicial system of Thailand, the present term only refers to the judicial officers of the courts of justice. The judicial officers of the other courts are referred to as ตุลาการ (dtù-laa-gaan).
• A person deciding the results of a competition is called กรรมการ (gam-má-gaan) or ผู้ตัดสิน.

Synonyms

• กระลาการ
• ขุนศาล
• ตระลาการ
• ตุลาการ (dtù-laa-gaan)
• ธรรมธาดา
• ธรรมนาถ
• ธรรมาธิกรณ์
• ธรรมาธิบดี
• เปา (bpao)
• สุภา (sù-paa)