พัง

See also: พุง

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		พัง b ạ ŋ
Romanization	Paiboon	pang
	Royal Institute	phang
(standard) IPA(key)		/pʰaŋ˧/(R)

Etymology 1

Cognate with Lao ພັງ (phang), Shan ပင်း (páng), Ahom 𑜆𑜂𑜫 (paṅ).

Verb

พัง • (pang) (abstract noun การพัง or ความพัง)

1. (intransitive) to collapse; to fall; to break; to shatter.
2. (transitive) to break; to ruin; to destroy.
3. (intransitive) to fail; to be ruined; to be finished; to be doomed.
4. (intransitive) to not be in proper condition; to be out of order; to be out of service.

Derived terms

• ปรักหักพัง
• ผุพัง
• พังทลาย
• พังพินาศ
• สลักหักพัง

 

Etymology 2

Cognate with Lao ພັງ (phang).

Adjective

พัง • (pang)

1. (formal, of an elephant) female.

   ช้างพัง

   cháang pang

   cow elephant

Noun

พัง • (pang)

1. (formal) used as a title for or term of address to a female elephant.
   • 1912, “แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๗ (พระศรีสุธรรมราชา)”, in พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา, volume 2, Bangkok: n.p., page 20:

     ทรงช้างต้นพังกระพัดทอง

     song cháang dtôn pang grà-pát tɔɔng

     mounted the royal elephant Phang Kraphat Thong

Antonyms

• พลาย (plaai)

Related terms

• กริณี
• หัตถินี (hàt-tì-nii)