ἀποτρέπω

See also: αποτρέπω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “away, from, off”) +‎ τρέπω (trépō, “turn”) from Proto-Indo-European *trep-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.tré.pɔː/ → /a.poˈtre.po/ → /a.poˈtre.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tré.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈtre.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈtre.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈtre.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈtre.po/

Verb

ᾰ̓ποτρέπω • (apotrépō)

1. (transitive) to (cause to) turn away or turn back; turn aside; ward off; keep away
2. (transitive) to (cause to) divert; deter or dissuade; stave off, avert; prevent, halt from happening
3. (middle voice, passive voice, reflexive) to turn away from; avert one's gaze; cease to pay heed
4. (middle voice, passive voice, reflexive) to turn a deaf ear, deflect, shun, avoid
5. (middle voice, passive voice, reflexive) to stop, cease, desist from doing something
6. (middle voice, passive voice, intransitive) to turn back, return; desert from a party

Inflection

   Present: ἀποτρέπω, ἀποτρέπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτρέπω	ἀποτρέπεις	ἀποτρέπει	ἀποτρέπετον	ἀποτρέπετον	ἀποτρέπομεν	ἀποτρέπετε	ἀποτρέπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτρέπω	ἀποτρέπῃς	ἀποτρέπῃ	ἀποτρέπητον	ἀποτρέπητον	ἀποτρέπωμεν	ἀποτρέπητε	ἀποτρέπωσῐ(ν)
	optative	ἀποτρέποιμῐ	ἀποτρέποις	ἀποτρέποι	ἀποτρέποιτον	ἀποτρεποίτην	ἀποτρέποιμεν	ἀποτρέποιτε	ἀποτρέποιεν
	imperative		ἀπότρεπε	ἀποτρεπέτω	ἀποτρέπετον	ἀποτρεπέτων		ἀποτρέπετε	ἀποτρεπόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτρέπομαι	ἀποτρέπῃ, ἀποτρέπει	ἀποτρέπεται	ἀποτρέπεσθον	ἀποτρέπεσθον	ἀποτρεπόμεθᾰ	ἀποτρέπεσθε	ἀποτρέπονται
	subjunctive	ἀποτρέπωμαι	ἀποτρέπῃ	ἀποτρέπηται	ἀποτρέπησθον	ἀποτρέπησθον	ἀποτρεπώμεθᾰ	ἀποτρέπησθε	ἀποτρέπωνται
	optative	ἀποτρεποίμην	ἀποτρέποιο	ἀποτρέποιτο	ἀποτρέποισθον	ἀποτρεποίσθην	ἀποτρεποίμεθᾰ	ἀποτρέποισθε	ἀποτρέποιντο
	imperative		ἀποτρέπου	ἀποτρεπέσθω	ἀποτρέπεσθον	ἀποτρεπέσθων		ἀποτρέπεσθε	ἀποτρεπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτρέπειν				ἀποτρέπεσθαι
participle	m	ἀποτρέπων				ἀποτρεπόμενος
	f	ἀποτρέπουσᾰ				ἀποτρεπομένη
	n	ἀποτρέπον				ἀποτρεπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέτρεπον, ἀπετρεπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτρεπον	ἀπέτρεπες	ἀπέτρεπε(ν)	ἀπετρέπετον	ἀπετρεπέτην	ἀπετρέπομεν	ἀπετρέπετε	ἀπέτρεπον
middle/ passive	indicative	ἀπετρεπόμην	ἀπετρέπου	ἀπετρέπετο	ἀπετρέπεσθον	ἀπετρεπέσθην	ἀπετρεπόμεθᾰ	ἀπετρέπεσθε	ἀπετρέποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποτρέψω, ἀποτρέψομαι, ἀποτραπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτρέψω	ἀποτρέψεις	ἀποτρέψει	ἀποτρέψετον	ἀποτρέψετον	ἀποτρέψομεν	ἀποτρέψετε	ἀποτρέψουσῐ(ν)
	optative	ἀποτρέψοιμῐ	ἀποτρέψοις	ἀποτρέψοι	ἀποτρέψοιτον	ἀποτρεψοίτην	ἀποτρέψοιμεν	ἀποτρέψοιτε	ἀποτρέψοιεν
middle	indicative	ἀποτρέψομαι	ἀποτρέψῃ, ἀποτρέψει	ἀποτρέψεται	ἀποτρέψεσθον	ἀποτρέψεσθον	ἀποτρεψόμεθᾰ	ἀποτρέψεσθε	ἀποτρέψονται
	optative	ἀποτρεψοίμην	ἀποτρέψοιο	ἀποτρέψοιτο	ἀποτρέψοισθον	ἀποτρεψοίσθην	ἀποτρεψοίμεθᾰ	ἀποτρέψοισθε	ἀποτρέψοιντο
passive	indicative	ἀποτραπήσομαι	ἀποτραπήσῃ	ἀποτραπήσεται	ἀποτραπήσεσθον	ἀποτραπήσεσθον	ἀποτραπησόμεθᾰ	ἀποτραπήσεσθε	ἀποτραπήσονται
	optative	ἀποτραπησοίμην	ἀποτραπήσοιο	ἀποτραπήσοιτο	ἀποτραπήσοισθον	ἀποτραπησοίσθην	ἀποτραπησοίμεθᾰ	ἀποτραπήσοισθε	ἀποτραπήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτρέψειν			ἀποτρέψεσθαι		ἀποτραπήσεσθαι
participle	m	ἀποτρέψων			ἀποτρεψόμενος		ἀποτραπησόμενος
	f	ἀποτρέψουσᾰ			ἀποτρεψομένη		ἀποτραπησομένη
	n	ἀποτρέψον			ἀποτρεψόμενον		ἀποτραπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέτρεψᾰ, ἀπετρεψᾰ́μην, ἀπετρέφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτρεψᾰ	ἀπέτρεψᾰς	ἀπέτρεψε(ν)	ἀπετρέψᾰτον	ἀπετρεψᾰ́την	ἀπετρέψᾰμεν	ἀπετρέψᾰτε	ἀπέτρεψᾰν
	subjunctive	ἀποτρέψω	ἀποτρέψῃς	ἀποτρέψῃ	ἀποτρέψητον	ἀποτρέψητον	ἀποτρέψωμεν	ἀποτρέψητε	ἀποτρέψωσῐ(ν)
	optative	ἀποτρέψαιμῐ	ἀποτρέψειᾰς, ἀποτρέψαις	ἀποτρέψειε(ν), ἀποτρέψαι	ἀποτρέψαιτον	ἀποτρεψαίτην	ἀποτρέψαιμεν	ἀποτρέψαιτε	ἀποτρέψειᾰν, ἀποτρέψαιεν
	imperative		ἀπότρεψον	ἀποτρεψᾰ́τω	ἀποτρέψᾰτον	ἀποτρεψᾰ́των		ἀποτρέψᾰτε	ἀποτρεψᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπετρεψᾰ́μην	ἀπετρέψω	ἀπετρέψᾰτο	ἀπετρέψᾰσθον	ἀπετρεψᾰ́σθην	ἀπετρεψᾰ́μεθᾰ	ἀπετρέψᾰσθε	ἀπετρέψᾰντο
	subjunctive	ἀποτρέψωμαι	ἀποτρέψῃ	ἀποτρέψηται	ἀποτρέψησθον	ἀποτρέψησθον	ἀποτρεψώμεθᾰ	ἀποτρέψησθε	ἀποτρέψωνται
	optative	ἀποτρεψαίμην	ἀποτρέψαιο	ἀποτρέψαιτο	ἀποτρέψαισθον	ἀποτρεψαίσθην	ἀποτρεψαίμεθᾰ	ἀποτρέψαισθε	ἀποτρέψαιντο
	imperative		ἀπότρεψαι	ἀποτρεψᾰ́σθω	ἀποτρέψᾰσθον	ἀποτρεψᾰ́σθων		ἀποτρέψᾰσθε	ἀποτρεψᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπετρέφθην	ἀπετρέφθης	ἀπετρέφθη	ἀπετρέφθητον	ἀπετρεφθήτην	ἀπετρέφθημεν	ἀπετρέφθητε	ἀπετρέφθησᾰν
	subjunctive	ἀποτρεφθῶ	ἀποτρεφθῇς	ἀποτρεφθῇ	ἀποτρεφθῆτον	ἀποτρεφθῆτον	ἀποτρεφθῶμεν	ἀποτρεφθῆτε	ἀποτρεφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτρεφθείην	ἀποτρεφθείης	ἀποτρεφθείη	ἀποτρεφθεῖτον, ἀποτρεφθείητον	ἀποτρεφθείτην, ἀποτρεφθειήτην	ἀποτρεφθεῖμεν, ἀποτρεφθείημεν	ἀποτρεφθεῖτε, ἀποτρεφθείητε	ἀποτρεφθεῖεν, ἀποτρεφθείησᾰν
	imperative		ἀποτρέφθητῐ	ἀποτρεφθήτω	ἀποτρέφθητον	ἀποτρεφθήτων		ἀποτρέφθητε	ἀποτρεφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτρέψαι			ἀποτρέψᾰσθαι		ἀποτρεφθῆναι
participle	m	ἀποτρέψᾱς			ἀποτρεψᾰ́μενος		ἀποτρεφθείς
	f	ἀποτρέψᾱσᾰ			ἀποτρεψᾰμένη		ἀποτρεφθεῖσᾰ
	n	ἀποτρέψᾰν			ἀποτρεψᾰ́μενον		ἀποτρεφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπετράφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀπετράφθην	ἀπετράφθης	ἀπετράφθη	ἀπετράφθητον	ἀπετραφθήτην	ἀπετράφθημεν	ἀπετράφθητε	ἀπετράφθησᾰν
	subjunctive	ἀποτραφθῶ	ἀποτραφθῇς	ἀποτραφθῇ	ἀποτραφθῆτον	ἀποτραφθῆτον	ἀποτραφθῶμεν	ἀποτραφθῆτε	ἀποτραφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτραφθείην	ἀποτραφθείης	ἀποτραφθείη	ἀποτραφθεῖτον, ἀποτραφθείητον	ἀποτραφθείτην, ἀποτραφθειήτην	ἀποτραφθεῖμεν, ἀποτραφθείημεν	ἀποτραφθεῖτε, ἀποτραφθείητε	ἀποτραφθεῖεν, ἀποτραφθείησᾰν
	imperative		ἀποτράφθητῐ	ἀποτραφθήτω	ἀποτράφθητον	ἀποτραφθήτων		ἀποτράφθητε	ἀποτραφθέντων
							passive
infinitive							ἀποτραφθῆναι
participle	m						ἀποτραφθείς
	f						ἀποτραφθεῖσᾰ
	n						ἀποτραφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέτρᾰπον, ἀπετρᾰπόμην, ἀπετρᾰ́πην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτρᾰπον	ἀπέτρᾰπες	ἀπέτρᾰπε(ν)	ἀπετρᾰ́πετον	ἀπετρᾰπέτην	ἀπετρᾰ́πομεν	ἀπετρᾰ́πετε	ἀπέτρᾰπον
	subjunctive	ἀποτρᾰ́πω	ἀποτρᾰ́πῃς	ἀποτρᾰ́πῃ	ἀποτρᾰ́πητον	ἀποτρᾰ́πητον	ἀποτρᾰ́πωμεν	ἀποτρᾰ́πητε	ἀποτρᾰ́πωσῐ(ν)
	optative	ἀποτρᾰ́ποιμῐ	ἀποτρᾰ́ποις	ἀποτρᾰ́ποι	ἀποτρᾰ́ποιτον	ἀποτρᾰποίτην	ἀποτρᾰ́ποιμεν	ἀποτρᾰ́ποιτε	ἀποτρᾰ́ποιεν
	imperative		ἀπότρᾰπε	ἀποτρᾰπέτω	ἀποτρᾰ́πετον	ἀποτρᾰπέτων		ἀποτρᾰ́πετε	ἀποτρᾰπόντων
middle	indicative	ἀπετρᾰπόμην	ἀπετρᾰ́που	ἀπετρᾰ́πετο	ἀπετρᾰ́πεσθον	ἀπετρᾰπέσθην	ἀπετρᾰπόμεθᾰ	ἀπετρᾰ́πεσθε	ἀπετρᾰ́ποντο
	subjunctive	ἀποτρᾰ́πωμαι	ἀποτρᾰ́πῃ	ἀποτρᾰ́πηται	ἀποτρᾰ́πησθον	ἀποτρᾰ́πησθον	ἀποτρᾰπώμεθᾰ	ἀποτρᾰ́πησθε	ἀποτρᾰ́πωνται
	optative	ἀποτρᾰποίμην	ἀποτρᾰ́ποιο	ἀποτρᾰ́ποιτο	ἀποτρᾰ́ποισθον	ἀποτρᾰποίσθην	ἀποτρᾰποίμεθᾰ	ἀποτρᾰ́ποισθε	ἀποτρᾰ́ποιντο
	imperative		ἀποτρᾰποῦ	ἀποτρᾰπέσθω	ἀποτρᾰ́πεσθον	ἀποτρᾰπέσθων		ἀποτρᾰ́πεσθε	ἀποτρᾰπέσθων
passive	indicative	ἀπετρᾰ́πην	ἀπετρᾰ́πης	ἀπετρᾰ́πη	ἀπετρᾰ́πητον	ἀπετρᾰπήτην	ἀπετρᾰ́πημεν	ἀπετρᾰ́πητε	ἀπετρᾰ́πησᾰν
	subjunctive	ἀποτρᾰπῶ	ἀποτρᾰπῇς	ἀποτρᾰπῇ	ἀποτρᾰπῆτον	ἀποτρᾰπῆτον	ἀποτρᾰπῶμεν	ἀποτρᾰπῆτε	ἀποτρᾰπῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτρᾰπείην	ἀποτρᾰπείης	ἀποτρᾰπείη	ἀποτρᾰπεῖτον, ἀποτρᾰπείητον	ἀποτρᾰπείτην, ἀποτρᾰπειήτην	ἀποτρᾰπεῖμεν, ἀποτρᾰπείημεν	ἀποτρᾰπεῖτε, ἀποτρᾰπείητε	ἀποτρᾰπεῖεν, ἀποτρᾰπείησᾰν
	imperative		ἀποτρᾰ́πηθῐ	ἀποτρᾰπήτω	ἀποτρᾰ́πητον	ἀποτρᾰπήτων		ἀποτρᾰ́πητε	ἀποτρᾰπέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτρᾰπεῖν			ἀποτρᾰπέσθαι		ἀποτρᾰπῆναι
participle	m	ἀποτρᾰπών			ἀποτρᾰπόμενος		ἀποτρᾰπείς
	f	ἀποτρᾰποῦσᾰ			ἀποτρᾰπομένη		ἀποτρᾰπεῖσᾰ
	n	ἀποτρᾰπόν			ἀποτρᾰπόμενον		ἀποτρᾰπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποτέτροφᾰ, ἀποτέτραμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτέτροφᾰ	ἀποτέτροφᾰς	ἀποτέτροφε(ν)	ἀποτετρόφᾰτον	ἀποτετρόφᾰτον	ἀποτετρόφᾰμεν	ἀποτετρόφᾰτε	ἀποτετρόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτετρόφω	ἀποτετρόφῃς	ἀποτετρόφῃ	ἀποτετρόφητον	ἀποτετρόφητον	ἀποτετρόφωμεν	ἀποτετρόφητε	ἀποτετρόφωσῐ(ν)
	optative	ἀποτετρόφοιμῐ, ἀποτετροφοίην	ἀποτετρόφοις, ἀποτετροφοίης	ἀποτετρόφοι, ἀποτετροφοίη	ἀποτετρόφοιτον	ἀποτετροφοίτην	ἀποτετρόφοιμεν	ἀποτετρόφοιτε	ἀποτετρόφοιεν
	imperative		ἀποτέτροφε	ἀποτετροφέτω	ἀποτετρόφετον	ἀποτετροφέτων		ἀποτετρόφετε	ἀποτετροφόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτέτραμμαι	ἀποτέτραψαι	ἀποτέτραπται	ἀποτέτραφθον	ἀποτέτραφθον	ἀποτετράμμεθᾰ	ἀποτέτραφθε	ἀποτετράφᾰται
	subjunctive	ἀποτετραμμένος ὦ	ἀποτετραμμένος ᾖς	ἀποτετραμμένος ᾖ	ἀποτετραμμένω ἦτον	ἀποτετραμμένω ἦτον	ἀποτετραμμένοι ὦμεν	ἀποτετραμμένοι ἦτε	ἀποτετραμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποτετραμμένος εἴην	ἀποτετραμμένος εἴης	ἀποτετραμμένος εἴη	ἀποτετραμμένω εἴητον/εἶτον	ἀποτετραμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποτετραμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποτετραμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποτετραμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποτέτραψο	ἀποτετράφθω	ἀποτέτραφθον	ἀποτετράφθων		ἀποτέτραφθε	ἀποτετράφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτετροφέναι				ἀποτετρᾶφθαι
participle	m	ἀποτετροφώς				ἀποτετραμμένος
	f	ἀποτετροφυῖᾰ				ἀποτετραμμένη
	n	ἀποτετροφός				ἀποτετραμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀποτετρόφειν, ἀποτετράμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτετρόφειν, ἀποτετρόφη	ἀποτετρόφεις, ἀποτετρόφης	ἀποτετρόφει(ν)	ἀποτετρόφετον	ἀποτετροφέτην	ἀποτετρόφεμεν	ἀποτετρόφετε	ἀποτετρόφεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀποτετράμμην	ἀποτέτραψο	ἀποτέτραπτο	ἀποτέτραφθον	ἀποτετράφθην	ἀποτετράμμεθᾰ	ἀποτέτραφθε	ἀποτετράφᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἀποτρόπαιος (apotrópaios)
• ἀποτροπή (apotropḗ)
• ἀπότροπος (apótropos)

 

Descendants

• → Greek: αποτρέπω (apotrépo) (semi-learned)

Further reading

• “ἀποτρέπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποτρέπω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀποτρέπω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀποτρέπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποτρέπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἀποτρέπω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• ἀποτρέπω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G665 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • aside idem, page 44.
  • avert idem, page 55.
  • deter idem, page 219.
  • discourage idem, page 230.
  • disincline idem, page 234.
  • dispel idem, page 236.
  • dissipate idem, page 239.
  • dissuade idem, page 240.
  • divert idem, page 243.
  • remonstrate idem, page 693.
  • stave idem, page 813.
  • swerve idem, page 848.
  • turn idem, page 901.
  • ward idem, page 964.