aannemen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aennemen. Equivalent to aan +‎ nemen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːˌneːmə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧ne‧men

Verb

aannemen

1. (transitive) to take
2. (transitive) to accept
3. (transitive) to adopt
4. (transitive) to assume
5. (transitive) to engage (for a job)

Inflection

Inflection of aannemen (strong class 4, separable)
infinitive	aannemen
past singular	nam aan
past participle	aangenomen
infinitive	aannemen
gerund	aannemen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	neem aan	nam aan	aanneem	aannam
2nd person sing. (jij)	neemt aan	nam aan	aanneemt	aannam
2nd person sing. (u)	neemt aan	nam aan	aanneemt	aannam
2nd person sing. (gij)	neemt aan	naamt aan	aanneemt	aannaamt
3rd person singular	neemt aan	nam aan	aanneemt	aannam
plural	nemen aan	namen aan	aannemen	aannamen
subjunctive sing.1	neme aan	name aan	aanneme	aanname
subjunctive plur.1	nemen aan	namen aan	aannemen	aannamen
imperative sing.	neem aan
imperative plur.1	neemt aan
participles	aannemend	aangenomen
1) Archaic.

Derived terms

• aanname
• aanneembaar
• aannemelijk

Descendants

• Afrikaans: aanneem
• Negerhollands: neem aan, anneem
• → Sranan Tongo: aneime

Anagrams

• nemen aan