Dutch edit

Etymology edit

Compound of af (off) +‎ mikken (aim).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɑfˌmɪ.kə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: af‧mik‧ken

Verb edit

afmikken

  1. (dated) to bounce off with a projectile
  2. (dated) to measure, especially by mere eyesight
    • 1689, Bernhardus Fullenius, Brief, van Bernhardus Fullenius, Daniel vanden Dalen, page 8 & 9:
      Want ſoo veel te grooter konſt het is ſijn doel op twee dingen te houden, dan op een, ſoo veel te grooter konſt ſal 't zijn, met de ge-eischte veerdigheid deſe diſtantie van Maan en Ster af te mikken, als 't is een Vogel in de vlugt te ſchieten.
      (please add an English translation of this quotation)

Inflection edit

Inflection of afmikken (weak, separable)
infinitive afmikken
past singular mikte af
past participle afgemikt
infinitive afmikken
gerund afmikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular mik af mikte af afmik afmikte
2nd person sing. (jij) mikt af mikte af afmikt afmikte
2nd person sing. (u) mikt af mikte af afmikt afmikte
2nd person sing. (gij) mikt af mikte af afmikt afmikte
3rd person singular mikt af mikte af afmikt afmikte
plural mikken af mikten af afmikken afmikten
subjunctive sing.1 mikke af mikte af afmikke afmikte
subjunctive plur.1 mikken af mikten af afmikken afmikten
imperative sing. mik af
imperative plur.1 mikt af
participles afmikkend afgemikt
1) Archaic.