alliçonar

Catalan

Etymology

From a- +‎ lliçó +‎ -ar.

Pronunciation

• IPA^(key): (Central) [ə.ʎi.suˈna]
• IPA^(key): (Balearic) [ə.ʎi.soˈna]
• IPA^(key): (Valencia) [a.ʎi.soˈnaɾ]

Verb

alliçonar (first-person singular present alliçono, first-person singular preterite alliçoní, past participle alliçonat); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /o/

1. (transitive) to instruct in

   Synonym: instruir

Conjugation

    Conjugation of alliçonar (first conjugation)

infinitive			alliçonar
gerund			alliçonant
past participle				masculine		feminine
		singular		alliçonat		alliçonada
		plural		alliçonats		alliçonades
person		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
indicative		jo	tu	ell/ella vostè	nosaltres nós	vosaltres vós	ells/elles vostès
	present	alliçono	alliçones	alliçona	alliçonem	alliçoneu	alliçonen
	imperfect	alliçonava	alliçonaves	alliçonava	alliçonàvem	alliçonàveu	alliçonaven
	future	alliçonaré	alliçonaràs	alliçonarà	alliçonarem	alliçonareu	alliçonaran
	preterite	alliçoní	alliçonares	alliçonà	alliçonàrem	alliçonàreu	alliçonaren
	conditional	alliçonaria	alliçonaries	alliçonaria	alliçonaríem	alliçonaríeu	alliçonarien
subjunctive		jo	tu	ell/ella vostè	nosaltres nós	vosaltres vós	ells/elles vostès
	present	alliçoni	alliçonis	alliçoni	alliçonem	alliçoneu	alliçonin
	imperfect	alliçonés	alliçonessis	alliçonés	alliçonéssim	alliçonéssiu	alliçonessin
imperative		—	tu	vostè	nosaltres	vosaltres vós	vostès
	affirmative	—	alliçona	alliçoni	alliçonem	alliçoneu	alliçonin
	negative (no)	—	no alliçonis	no alliçoni	no alliçonem	no alliçoneu	no alliçonin

Further reading

• “alliçonar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
• “alliçonar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
• “alliçonar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
• “alliçonar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.