Akkadian edit

Etymology edit

From Proto-Semitic *ʔanāku (I), from Proto-Afroasiatic *ˀanāku. Cognate with Biblical Hebrew אָנֹכִי (ʔɔnoḵí, I).

Pronunciation edit

Pronoun edit

anāku (from Old Akkadian on)

  1. I (first-person singular pronoun, nominative case)
    𒀀𒈾𒆪 𒈨𒉆 𒀀𒂵𒀊𒁉 [anāku mīnam aqabbi]a-na-ku mi₃-nam a-qa₂-ab-biWhat can I say?
Cuneiform spellings
Logograms Phonetic

See also edit

Akkadian personal pronouns¹
Independent forms Pronominal Suffixes
Nominative Oblique² Dative Predicative³ Possessive⁴ Accusative⁵ Dative⁵
Singular 1st anāku yâti yâšim, ayyâšim -āku , -ya -anni, -nni, -ninni -am, -m, -nim
2nd m atta kâta kâšim, kâšum -āta -ka -ka -kum
f atti kâti kâšim -āti -ki -ki -kim
3rd m šū šuāti, šuātu, šâti šuāšim, šâšim - -šu -šu -šum
f šī šuāti, šâti šuāšim, šâšim -at -ša -ši -šim
Plural 1st nīnu niāti niāšim -ānu -ni -niāti -niāšim
2nd m attunu kunūti kunūšim -ātina -kunu -kunūti -kunūšim
f attina kināti kināšim -ātunu -kina -kināti -kināšim
3rd m šunu šunūti šunūšim -šunu -šunūti -šunūšim
f šina šināti šināšim -šina -šināti -šināšim
1. This table gives Old Babylonian inflection.
2. Used to express the Accusative and Genitive case.
3. Used exclusively on adjectives to form the predicative construction.
4. Used on nouns and prepositions.
5. Used on verbs. Always follows the Ventive.
6. Still unattested form.

References edit

  • “anāku”, in The Assyrian Dictionary of the Oriental Institute of the University of Chicago (CAD)[1], volume 2, B, Chicago: University of Chicago Oriental Institute, 1965, page 106