begeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch begeren. Equivalent to be- +‎ geren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɣeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ge‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

begeren

1. (transitive) to covet

Inflection

Conjugation of begeren (weak, prefixed)
infinitive	begeren
past singular	begeerde
past participle	begeerd
infinitive	begeren
gerund	begeren n
	present tense	past tense
1st person singular	begeer	begeerde
2nd person sing. (jij)	begeert, begeer2	begeerde
2nd person sing. (u)	begeert	begeerde
2nd person sing. (gij)	begeert	begeerde
3rd person singular	begeert	begeerde
plural	begeren	begeerden
subjunctive sing.1	begere	begeerde
subjunctive plur.1	begeren	begeerden
imperative sing.	begeer
imperative plur.1	begeert
participles	begerend	begeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• begeerte
• begerig
• felbegeerd

 

Descendants

• Negerhollands: begeer