begroeten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch begroeten, from Old Dutch *bigruoten, from Proto-Germanic *bigrōtijaną. Equivalent to be- +‎ groeten.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɣrutə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧groe‧ten
• Rhymes: -utən

Verb

begroeten

1. (transitive) to hail, greet

Conjugation

Conjugation of begroeten (weak, prefixed)
infinitive	begroeten
past singular	begroette
past participle	begroet
infinitive	begroeten
gerund	begroeten n
	present tense	past tense
1st person singular	begroet	begroette
2nd person sing. (jij)	begroet	begroette
2nd person sing. (u)	begroet	begroette
2nd person sing. (gij)	begroet	begroette
3rd person singular	begroet	begroette
plural	begroeten	begroetten
subjunctive sing.1	begroete	begroette
subjunctive plur.1	begroeten	begroetten
imperative sing.	begroet
imperative plur.1	begroet
participles	begroetend	begroet
1) Archaic.

Derived terms

• begroetenis
• begroeting

Descendants

• Afrikaans: begroet

Anagrams

• brenge toe, toebrenge