begroten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch begroten. Equivalent to groot +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɣroːtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧gro‧ten
• Rhymes: -oːtən

Verb

begroten

1. (transitive) to budget, to appraise, to estimate

Conjugation

Conjugation of begroten (weak, prefixed)
infinitive	begroten
past singular	begrootte
past participle	begroot
infinitive	begroten
gerund	begroten n
	present tense	past tense
1st person singular	begroot	begrootte
2nd person sing. (jij)	begroot	begrootte
2nd person sing. (u)	begroot	begrootte
2nd person sing. (gij)	begroot	begrootte
3rd person singular	begroot	begrootte
plural	begroten	begrootten
subjunctive sing.1	begrote	begrootte
subjunctive plur.1	begroten	begrootten
imperative sing.	begroot
imperative plur.1	begroot
participles	begrotend	begroot
1) Archaic.

Derived terms

• begroting

Descendants

• Afrikaans: begroot