beitelen
Dutch edit
Etymology edit
18th century. From beitel + -en.
Pronunciation edit
Verb edit
beitelen
- (transitive) to chisel
- 1769, Johannes le Francq van Berkhey, Natuurlyke historie van Holland, volume 2, Yntema & Tieboel, page 282:
- Onder welken de naarstige en kundige Beeldhouwer ZIESENIS, door het konstig beitelen van twee deftige Standbeelden, op de Hofstede van den Heer Raadpensionaris STEIN, zig reeds een regtmaatigen lof verworven heft.
- (please add an English translation of this quotation)
Inflection edit
Inflection of beitelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | beitelen | |||
past singular | beitelde | |||
past participle | gebeiteld | |||
infinitive | beitelen | |||
gerund | beitelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beitel | beitelde | ||
2nd person sing. (jij) | beitelt | beitelde | ||
2nd person sing. (u) | beitelt | beitelde | ||
2nd person sing. (gij) | beitelt | beitelde | ||
3rd person singular | beitelt | beitelde | ||
plural | beitelen | beitelden | ||
subjunctive sing.1 | beitele | beitelde | ||
subjunctive plur.1 | beitelen | beitelden | ||
imperative sing. | beitel | |||
imperative plur.1 | beitelt | |||
participles | beitelend | gebeiteld | ||
1) Archaic. |